Dziennik Ustaw - rok 1955 nr 40 poz. 247

2. Przepisy dekretu stosuje się również do roszczeń zwrotnych przysługujących jednostce wojskowej lub przedsiębiorstwu wymienionemu w ust. 1 w stosunku do żołnierza, który wyrządził szkodę osobie trzeciej.

2. Przez uposażenie rozumie się uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym bez dodatku rodzinnego, pobrane przez żołnierza w miesiącu ujawnienia szkody, a jeżeli szkoda została ujawniona po zwolnieniu żołnierza ze służby - ostatnio pobierane przez niego w wojsku uposażenie. Jeżeli żołnierz otrzymuje inne dodatkowe wynagrodzenie lub premie o charakterze stałym, do uposażenia jego wlicza się to wynagrodzenie oraz premie w wysokości przeciętnej z ostatnich trzech miesięcy przed ujawnieniem szkody lub zwolnieniem ze służby.

2. Żołnierz, któremu mienie zostało powierzone, odpowiada za szkodę w tym mieniu, jeżeli nie udowodni, że wynikła wskutek okoliczności, którym nie mógł zapobiec mimo dołożenia szczególnej staranności, jakiej wymaga zajmowane przez niego stanowisko służbowe albo rodzaj wykonywanej czynności.

2. W toku postępowania wyjaśniającego organ wojskowy może wzywać osoby, które uważa za odpowiedzialne za szkodę, oraz świadków i biegłych do stawiennictwa i złożenia wyjaśnień, zeznań lub opinii na zasadach określonych w przepisach o postępowaniu administracyjnym.

2. Przepis ust.1 stosuje się również w przypadku, gdy żołnierz odpowiedzialny za szkodę złożył zobowiązanie na piśmie do zapłaty odszkodowania w ustalonym terminie, a wysokość szkody nie przekracza kwoty 5 gr. [1]

3. Minister Obrony Narodowej może podwyższyć lub obniżyć wysokość kwoty określonej w ust. 2.

2. Orzeczenie można wydać, chociażby żołnierz w chwili wydania orzeczenia nie pozostawał już w czynnej służbie wojskowej.

3. W przypadkach określonych w art. 8 nie wydaje się orzeczenia o odszkodowaniu.

4. Organ wojskowy może odstąpić od wydania orzeczenia o odszkodowaniu i skierować sprawę na drogę sądową, jeżeli uzna to za celowe ze względu na zawiłe okoliczności sprawy, współudział w wyrządzeniu szkody osób nie będących żołnierzami albo z innych przyczyn.

2. Od orzeczenia o odszkodowaniu przysługuje żołnierzowi prawo wniesienia odwołania do właściwego organu wojskowego (art. 17) w ciągu 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

3. Orzeczenie wydane na skutek odwołania jest ostateczne.

2. Należność z tytułu odpowiedzialności za szkodę może być umorzona, jeżeli koszty związane z dochodzeniem roszczenia przewyższają tę należność.

3. Należność z tytułu odpowiedzialności za szkodę może być w całości lub w części umorzona, jeżeli dochodzenie należności nie byłoby celowe ze względu na szczególne okoliczności, w których szkoda została wyrządzona albo ze względu na warunki osobiste, rodzinne lub materialne osoby odpowiedzialnej za szkodę.

4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się również wtedy, gdy został już wydany tytuł wykonawczy.

2. W każdym razie roszczenie ulega przedawnieniu z upływem lat 3 od dnia wyrządzenia szkody.

3. W razie wyrządzenia szkody osobie trzeciej (art. 2 ust. 2) terminy określone w ust. 1 i 2 liczą się od dnia zaspokojenia roszczenia tej osoby.

4. Jeżeli szkoda została wyrządzona czynem przestępnym, stosuje się terminy przedawnienia przewidziane w prawie cywilnym.

2. Żołnierz obowiązany jest do zwrotu nienależnego świadczenia tylko do wysokości jednomiesięcznego uposażenia (art. 4 ust. 2) i wyłącznie w czasie pozostawania w czynnej służbie wojskowej.

3. Jeżeli żołnierz przyjmując nienależne świadczenie pieniężne wiedział, że mu się ono nie należy, obowiązany jest do jego zwrotu w pełnej wysokości bez względu na to, czy pozostaje w czynnej służbie wojskowej, czy też został już z tej służby zwolniony.

4. Roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia pieniężnego przedawnia się z upływem roku od dnia otrzymania świadczenia, a jeżeli w tym czasie ujawniono, że wypłacone świadczenie jest nienależne - z upływem sześciu miesięcy od dnia ujawnienia tej okoliczności. W przypadku wymienionym w ust. 3 stosuje się terminy przedawnienia przewidziane w prawie cywilnym.

2. Czyn wyrządzający szkodę przez naruszenie przepisów finansowych lub gospodarczych stanowi podstawę do wydania tylko jednego orzeczenia o odszkodowaniu w trybie przewidzianym bądź przez przepisy o kontroli państwowej, bądź przez przepisy niniejszego dekretu.

1) do pracowników cywilnych zatrudnionych w jednostkach wojskowych;

2) do żołnierzy, którzy nie pełnią czynnej służby wojskowej - w razie uszkodzenia, utraty lub zniszczenia przed ustalonym okresem używalności przedmiotów umundurowania i wyekwipowania wojskowego wydanych im do celów związanych z wykonywaniem powszechnego obowiązku obrony.

2. Minister Obrony Narodowej może określić jednostki wojskowe, których pracownicy cywilni będą ponosili odpowiedzialność materialną za szkody wyrządzone tym jednostkom na ogólnych zasadach.

2. Prawomocne zarządzenia o wynagrodzeniu szkody i prawomocne wyroki sądowe zapadłe przed dniem wejścia dekretu w życie pozostają w mocy. Jeżeli orzeczenia te nie dotyczą osób odpowiedzialnych za szkody w pełnym rozmiarze (art. 5, 6 i 15 ust. 3), należności z tych tytułów ulegają zmniejszeniu do wysokości określonej w art. 4 ust. 1 lub w art. 15 ust. 2; należności ściągnięte przed wejściem w życie dekretu a przekraczające tę wysokość nie podlegają zwrotowi.

2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie dekretu zachowują swoją moc dotychczasowe wykonawcze przepisy, jeżeli nie są sprzeczne z dekretem.