Dziennik Ustaw - rok 1953 nr 37 poz. 158

Na podstawie art. 5 ust. 2 dekretu z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu zwalczania klęsk żywiołowych (Dz. U. Nr 23, poz. 93) zarządza się, co następuje:

2. Powołanie następuje bądź w formie zarządzenia, ogłaszanego w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, bądź w formie wezwania skierowanego do określonej osoby.

3. W zarządzeniu (wezwaniu) należy podać:

1) podstawę prawną powołania;

2) określenie rodzaju świadczeń;

3) miejsce, dzień i godzinę osobistego stawiennictwa (dostarczenia, udostępnienia przedmiotu świadczeń itp);

4) przypuszczalny czas trwania świadczeń;

5) skutki prawne niedopełnienia obowiązku świadczeń.

2. W razie niewykonania zarządzenia lub wezwania w czasie, miejscu i w sposób określony wykonanie następuje w trybie przewidzianym w przepisach o postępowaniu przymusowym w administracji.

2. Powołanych do świadczeń należy w zasadzie używać do robót, odpowiadających ich umysłowemu lub fizycznemu uzdolnieniu. Środki przewozowe i narzędzia (maszyny) powinny być używane zgodnie z ich przeznaczeniem. Od tych zasad można odstąpić jedynie w razie koniecznej potrzeby.

3. Obowiązek dostarczenia środków przewozowych i narzędzi (maszyn) polega na dostarczeniu środków zdatnych do użytku wraz z potrzebnym paliwem lub paszą dla zwierząt.

2. Powołanie (ust. 1) nie może jednorazowo przekraczać 3 dni.

3. Poszczególne osoby mogą być powoływane do świadczeń na okres najwyżej 7 dni w ciągu roku. Przy powoływaniu osób do świadczeń należy mieć na względzie wiek i stan fizyczny w zależności od rodzaju świadczeń. Obowiązek świadczeń należy nakładać w miarę możności kolejno, równomiernie i z uwzględnieniem warunków gospodarczych oraz liczby posiadanych przez osoby wymienione w art. 3 ust. 1 środków przewozowych i narzędzi (maszyn).

4. Na przedsiębiorstwa przemysłowe, transportowe i budowlane obowiązek świadczeń nakłada się tylko wówczas, jeżeli nie można w inny sposób skutecznie zwalczać klęski.

5. Obowiązek świadczeń powinien być nakładany w sposób możliwie najmniej ograniczający normalny tok produkcji.

2. Żądanie zwrotu kosztów, przewidzianych w ust. 1, powinno być zgłoszone pod rygorem utraty roszczenia przed upływem jednego miesiąca od chwili spełnienia obowiązku świadczeń. O przyznaniu kosztów decyduje prezydium miejskiej bądź gminnej rady narodowej.

2. Członkom spółdzielni produkcyjnych oraz innym osobom, zatrudnionym w tych spółdzielniach, a wynagradzanych według dniówek obrachunkowych, za czas wykonywania świadczeń osobistych wpisuje się do książki obrachunkowej oraz do ksiąg spółdzielni taką ilość dniówek obrachunkowych za każdy dzień świadczeń, ile ich przypadło przeciętnie powołanemu do świadczeń na dzień w ciągu ostatniego miesiąca przed powołaniem do świadczeń.

1) osoby niezdolne do wykonywania tych świadczeń wskutek choroby lub ułomności fizycznej;

2) kobiety w ciąży oraz w ciągu 10 tygodni po odbyciu połogu;

3) matki lub inne osoby sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do lat 7 oraz osoby sprawujące opiekę nad chorymi;

4) cudzoziemcy korzystający z prawa zakrajowości.

2. Poza osobami, nie podlegającymi obowiązkowi świadczeń osobistych i rzeczowych na podstawie przepisów ust. 1, prezydium właściwej miejskiej, dzielnicowej lub gminnej rady narodowej może zwolnić od tego obowiązku inne osoby bądź ze względu na interes publiczny, bądź z uwagi na wyjątkowo ważny interes danej osoby.

Prezes Rady Ministrów: B. Bierut