Dziennik Ustaw - rok 1950 nr 47 poz. 431

Na podstawie art. 14 i 27 ustawy z dnia 18 lipca 1950 r. o odpowiedzialności zawodowej fachowych pracowników służby zdrowia (Dz. U. R. P. Nr 36, poz. 332) zarządza się, co następuje:

Przepisy wstępne.

2. Użyte w rozporządzeniu określenie „rzecznik okręgowy” oznacza rzecznika dobra służby zdrowia przy okręgowej komisji kontroli zawodowej, określenie „Rzecznik Odwoławczy” - Rzecznika Dobra Służby Zdrowia przy Odwoławczej Komisji Kontroli Zawodowej, określenie zaś „obwiniony” - fachowego pracownika służby zdrowia, przeciw któremu został złożony wniosek o ukaranie.

Komisje i rzecznicy.

2. Okręgowe komisje orzekają w sprawach o wykroczenia zawodowe fachowych pracowników służby zdrowia, wykonujących praktykę (zawód) w ich okręgach.

3. W razie przesiedlenia się fachowego pracownika służby zdrowia z okręgu jednej do okręgu innej okręgowej komisji, podlega on przez okres jednego roku właściwości komisji, w której okręgu poprzednio wykonywał praktykę (zawód) w sprawach o wykroczenia popełnione przed przesiedleniem się.

2. Minister Zdrowia na wniosek prezydium właściwej wojewódzkiej rady narodowej (Rady m. st. Warszawy, m. Łodzi) może zarządzić utworzenie stałych zamiejscowych wydziałów okręgowych komisji.

3. W przypadkach, gdy względy szczególne to uzasadniają, prezes okręgowej komisji może za zgodą prezydium właściwej wojewódzkiej rady narodowej (Rady m. st. Warszawy, m. Łodzi) zarządzić sesje wyjazdowe komisji okręgowej poza jej siedzibę lub okręg.

2. Pierwsze plenarne zebranie członków okręgowej komisji zwołuje się na zarządzenie prezydium właściwej wojewódzkiej rady narodowej (Rady m. st. Warszawy, m. Łodzi). Zwołanie pierwszego plenarnego zebrania członków Odwoławczej Komisji zarządza Minister Zdrowia.

3. Na pierwszym zebraniu plenarnym w każdej kadencji przewodniczy najstarszy wiekiem spośród członków Komisji.

2. Przewodniczącym kompletu Odwoławczej Komisji jest sędzia, chyba że przewodniczy Prezes Odwoławczej Komisji bądź jego zastępca.

2. Rzecznicy wyznaczają swych zastępców do wykonywania czynności w toku postępowania wyjaśniającego oraz w toku postępowania przed komisjami.

3. Do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego bądź do popierania oskarżenia przed okręgową komisją w sprawach szczególnej wagi ze względu na interes publiczny Minister Zdrowia może wyznaczyć zastępcę Rzecznika Odwoławczego bądź rzecznika okręgowego, czynnego przy innej komisji, lub jego zastępcę.

4. Przepisy rozporządzenia odnoszące się do rzeczników stosuje się odpowiednio do ich zastępców.

2. Prezesi komisji i ich zastępcy oraz rzecznicy za wykonywanie czynności poza rozprawą otrzymują wynagrodzenie obliczone według liczby przepracowanych godzin poświęconych na ten cel przy odpowiednim zastosowaniu norm przewidzianych przepisami o uposażeniu pracowników zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia. Liczbę godzin ustalają właściwe władze (art. 6) na podstawie sprawozdań, złożonych przez zainteresowane osoby.

2. Rzecznik Odwoławczy ustala własny regulamin urzędowania oraz regulamin urzędowania rzeczników okręgowych.

3. Regulaminy, o których mowa w ust. 1 i 2, zatwierdza Minister Zdrowia.

Postępowanie wyjaśniające. Wniosek o ukaranie.

2. Rzecznik okręgowy może wszcząć postępowanie wyjaśniające z własnej inicjatywy; o wszczęciu postępowania powiadamia w takim przypadku prezydium wojewódzkiej rady narodowej (Rady m. st. Warszawy, m. Łodzi).

2. W przypadku, gdy doniesienie o wykroczeniu zawodowym zostało złożone na piśmie, a materiały dostarczone przy doniesieniu dostatecznie wyjaśniają sprawę i zapewniają dowody, rzecznik może odstąpić od przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego; powinien jednak w takim przypadku wezwać fachowego pracownika służby zdrowia, przeciw któremu skierowano doniesienie, do złożenia wyjaśnień.

2. Wniosek o ukaranie powinien zawierać wskazanie obwinionego, dokładne oznaczenie stawianych mu zarzutów oraz zaofiarowane dowody.

3. O złożeniu wniosku o ukaranie rzecznik okręgowy zawiadamia władzę, której obwiniony podlega służbowo.

2. O umorzeniu postępowania rzecznik zawiadamia fachowego pracownika służby zdrowia, przeciw któremu wszczęto postępowanie wyjaśniające, osoby (urzędy, zakłady), które złożyły doniesienie o wykroczeniu bądź w stosunku do których został popełniony zarzucany czyn, oraz władzę służbową fachowego pracownika służby zdrowia.

3. Osoby (władze, urzędy i zakłady), o których mowa w ust. 2, mogą od postanowienia o umorzeniu postępowania wyjaśniającego wnieść zażalenie do Rzecznika Odwoławczego w terminie 7-dniowym od daty doręczenia zawiadomienia.

2. Jeżeli Rzecznik Odwoławczy uzna, że zażalenie zasługuje na uwzględnienie, przedstawia sprawę Ministrowi Zdrowia z wnioskiem o udzielenie prezydium wojewódzkiej rady narodowej (Rady m. st. Warszawy, m. Łodzi) wytycznych co do dalszego postępowania w sprawie.

3. W innych przypadkach niż określone w ust. 2, a także na żądanie Ministra Zdrowia, Rzecznik Odwoławczy zatwierdza zaskarżone postanowienie.

Postępowanie w I instancji.

2. Postanowienie o wszczęciu postępowania w zakresie odpowiedzialności zawodowej wydaje okręgowa komisja na posiedzeniu poza rozprawą, ustalając równocześnie, kto ze świadków i biegłych ma być wezwany na rozprawę.

3. Postępowanie nie może być wszczęte, a jeśli zostało wszczęte, powinno być umorzone w razie śmierci obwinionego lub innej okoliczności wyłączającej odpowiedzialność zawodową. Przepis ten nie uchybia jednak przepisom § 35 ust. 2 i § 48.

4. Komisja może zawiesić postępowanie, jeżeli uzna, że wyniki innego rodzaju postępowania z powodu tego samego czynu mogą mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia komisji. W tym przypadku postępowanie zostaje na nowo podjęte po prawomocnym zakończeniu innego postępowania. Komisja jednak może wcześniej podjąć postępowanie.

2. W naradzie biorą udział wyłącznie członkowie kompletu orzekającego.

2. Orzeczenie może zapaść tylko na rozprawie. Postanowienia mogą zapaść także na posiedzeniach poza rozprawą.

3. W kwestiach nie wymagających rozstrzygnięcia okręgowej komisji prezes komisji lub przewodniczący kompletu orzekającego wydaje zarządzenia.

a) rozprawa (z wyjątkiem narady) i posiedzenie poza rozprawą,

b) przesłuchanie obwinionego, świadków i biegłych,

c) oględziny.

2. Protokół sporządza członek komisji wyznaczony przez przewodniczącego kompletu orzekającego.

2. Wezwanie na rozprawę powinno być doręczone stronom i obrońcy przynajmniej na 14 dni przed rozprawą. Obwinionemu należy jednocześnie podać do wiadomości imienny skład kompletu orzekającego, odpis wniosku o ukaranie i listę wezwanych świadków i biegłych.

3. Obwiniony ma prawo w terminie 7-dniowym od dnia doręczenia zawiadomienia wyłączyć jednego członka kompletu orzekającego bez podania powodów. Wyłączenie członka kompletu orzekającego w tym trybie może nastąpić tylko jeden raz. Uprawnienie to nie narusza ogólnych przepisów o wyłączeniu członka kompletu.

2. W toku rozprawy mogą być odczytane akta postępowania wyjaśniającego, jeśli komisja uzna to za potrzebne.

3. Poza tym stosuje się odpowiednio przepisy art. 91-96, 110, 111, 112 § 2, 127, 263-268, 270-272, 274, 301-304, 306, 307 z wyjątkiem zdania drugiego § 2, 308 z wyjątkiem zdania ostatniego § 3, 309-315, 318-320, 323, 324 § 1, 325-327, 334, 335 § 1, 337-340 kodeksu postępowania karnego.

2. Orzeczenie skazujące powinno zawierać dokładne określenie czynu przypisanego obwinionemu.

Postępowanie odwoławcze.

2. Wniesienie w terminie odwołania od orzeczenia wstrzymuje jego wykonanie.

2. W razie śmierci obwinionego przed upływem terminu do złożenia odwołania, prawo odwołania służy jego obrońcy, małżonkowi, krewnym w linii prostej oraz rodzeństwu w ciągu miesiąca od dnia śmierci obwinionego.

3. Jeżeli obwiniony lub osoba wymieniona w ust. 2 nie może podpisać odwołania z powodu choroby lub z innej przyczyny, odwołanie może być podpisane przez inną osobę upoważnioną do tego z podaniem przyczyny.

2. Poza tym stosuje się odpowiednio przepisy art. 372 kodeksu postępowania karnego.

1) niewłaściwości okręgowej Komisji, która wydała zaskarżone rozstrzygnięcie,

2) nienależytego obsadzenia kompletu orzekającego w I instancji,

3) innych uchybień, jeżeli one mogły mieć wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia.

2. Przy rozpoznaniu odwołań od postanowień kończących postępowanie Odwoławcza Komisja albo zatwierdza postanowienie, albo je uchyla i przekazuje sprawę w celu nadania jej dalszego biegu.

2. Odwoławcza Komisja może zlecić uzupełnienie materiału dowodowego jednemu ze swych członków lub właściwej okręgowej komisji.

2. O wpisaniu orzeczenia do księgi zasadniczych orzeczeń decyduje Prezes Odwoławczej Komisji.

Wykonanie orzeczeń.

Wznowienie postępowania.

2. Postępowanie wznowione toczy się w myśl zasad ogólnych.

Koszty postępowania.

2. Jeżeli w sprawie jest dwóch lub więcej skazanych, ponoszą oni koszty postępowania w stosunku ustalonym przez Komisję.

1) rzeczywiste koszty przesyłek, wezwań i doręczeń,

2) wynagrodzenie należne w związku ze sprawą członkom komisji i rzecznikom,

3) należności świadków i biegłych.

2. Świadkowie i biegli powinni żądać swych należności przed zakończeniem rozprawy pod rygorem ich utraty.

Przepis końcowy.

Minister Zdrowia: T. Michejda