Dziennik Ustaw - rok 1946 nr 41 poz. 237

Na podstawie ustawy z dnia 3 stycznia 1945 r. o trybie wydawania dekretów z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr 1, poz. 1) - Rada Ministrów postanawia, a Prezydium Krajowej Rady Narodowej zatwierdza, co następuje:

podlega karze więzienia do lat 10.

§ 2. Za zgłoszenie przynależności do narodowości niemieckiej uważa się również zgłoszenie pochodzenia niemieckiego.

§ 3. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, jeżeli sprawca działał wskutek ciemnoty lub usprawiedliwionego warunkami życia braku wyrobienia obywatelskiego.

§ 2. Przepadły majątek przechodzi na własność Skarbu Państwa z zastrzeżeniem praw osób trzecich, nie przenoszących wartości przepadłego majątku; nie uwzględnia się jednak praw, wynikających ze spadkobrania ustawowego i z testamentu lub z dokonanej po popełnieniu przestępstwa darowizny. Przepadek nie dotyczy przedmiotów, wyłączonych z mocy prawa spod egzekucji.

§ 3. Nieważne z mocy samego prawa są czynności prawne, zdziałane w celu uchronienia majątku od przepadku.

a) kto zgłosił swoją przynależność do narodowości niemieckiej lub uprzywilejowanej przez okupanta w celu uniknięcia ciężkiego prześladowania ze strony władz albo organizacji politycznych niemieckich za trwanie przy swojej narodowości, jeżeli prześladowania nie można było bez szczególnych trudności uniknąć w inny sposób,

b) kto pomimo zgłoszenia swojej przynależności do narodowości niemieckiej lub uprzywilejowanej przez okupanta brał w kraju lub za granicą udział w walkach wyzwoleńczych albo dobrowolnie wstąpił do wojska lub organizacji wolnościowej, walczących z państwem niemieckim lub z nim sprzymierzonym, albo też z narażeniem wolności lub życia okazywał czynnie pomoc społeczeństwu polskiemu,

c) kto również przed 1 września 1939 r. stale wykazywał swoją przynależność do narodowości niemieckiej lub uprzywilejowanej przez okupanta.

a) art. 6, 22, 61 i 85 kodeksu karnego 1932 r.,

b) art. 100 kodeksu karnego Wojska Polskiego,

c) art. 100 kodeksu karnego 1932 r., o ile przestępstwo przewidziane w tym przepisie polega na działaniu w sposób określony w art. 1 niniejszego dekretu,

d) dekretu z dnia 2 sierpnia 1945 r. o amnestji (Dz. U. R. P. Nr 28, poz. 172).

§ 2. W sprawach o przestępstwo, określone w art. 1, bieg przedawnienia ścigania i wyrokowania rozpoczyna się 9 maja 1945 r.

§ 2. Postępowanie karne toczy się według przepisów kodeksu postępowania karnegio z poniżej wskazanymi zmianami:

a) w postępowaniu przygotowawczym stosuje się odpowiednio przepisy wprowadzone dekretem z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (Dz. U. R. P. Nr 30, poz. 192);

b) od postanowień sądu nie służy środek odwoławczy;

c) sąd sporządza na piśmie wyrok z uzasadnieniem w ciągu 7 dni od daty ogłoszenia sentencji;

d) wyrok może być zaskarżony tylko przez Pierwszego Prokuratora Najwyższego Trybunału Narodowego w trybie art. 15 dekretu o Najwyższym Trybunale Narodowym;

e) o wznowieniu postępowania orzeka Najwyższy Trybunał Narodowy.

§ 3. Postanowienia sądu o zabezpieczeniu grożącego przepadku oraz orzeczenia sądu o przepadku majątku wykonują, na zarządzenie prokuratora, urzędy likwidacyjne, wprowadzone dekretem z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz. U. R. P. Nr 13, poz. 87).

a) udział obrońcy w toku całego postępowania sądowego jest konieczny,

b) obrońcy służą prawa strony,

c) prawo wyboru obrońcy służy oskarżonemu oraz jego ojcu, matce, opiekunowi, małżonkowi, dzieciom i rodzeństwu,

d) jeżeli nie ma obrońcy z wyboru, należy wyznaczyć obrońcę z urzędu,

e) wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem prawomocnym może nastąpić na korzyść oskarżonego również w przypadku przytoczenia takich nowych faktów lub dowodów nieznanych przedtem sądowi, które bądź same, bądź w związku z innymi stwierdzają okoliczności, według ustawy wyłączające lub zmniejszające przestępczość albo karalność czynu.

§ 2. W przypadku, przewidzianym w § 1, sąd ogłasza o wszczęciu postępowania sądowego w czasopiśmie według swego wyboru; sąd może również zarządzić ogłoszenie w gminie ostatniego miejsca zamieszkania lub pobytu oskarżonego; rozprawa nic może odbyć się wcześniej, niż po upływie 60 dni po dniu ogłoszenia w czasopiśmie.

§ 3. Nie stosuje się przepisu § 2, jeżeli oskarżony uchylił się od sądu po otrzymaniu odpisu aktu oskarżenia.

§ 2. Przepis § 1 nie dotyczy osób, do których stosuje się przepis art. 4.

§ 2. W stosunku do osób, wymienionych w art. 2 ust. (3) ustawy 1945, zaświadczeniom, stwierdzającym złożenie deklaracji wierności Narodowi i Demokratycznemu Państwu Polskiemu, nadaje się moc zaświadczeń wskazanych w § 1.

§ 2. Zwolnienie z miejsca odosobnienia następuje z zastrzeżeniem., wynikającym z przepisu art. 17.

§ 3. W razie nieściągalności w całości lub w części grzywny, orzeczonej na mocy przepisów ustawy 1945, sąd (art. 6) na wniosek prokuratora nakazuje wykonywanie pracy na wolności na rachunek nieściągniętej grzywny. Pracę wykonywa się na rzecz gminy miejsca zamieszkania osoby, której wymierzono grzywnę; dzień pracy przyjmuje się za równoważnik grzywny od 50 do 250 zł; praca nie może trwać dłużej niż 2 lata.

§ 2. Zwolnienie z miejsca odosobnienia następuje z zastrzeżeniem wynikającym i przepisu art. 17.

§ 3. Zwolnienie majątku spod zajęcia, doboru i zarządu może nastąpić dopiero po wydaniu bądź wyroku nie zawierającego orzeczenia o przepadku majątku (art. 2), bądź postanowienia o zaniechaniu ścigania (art. 17), pod warunkiem:

a) że majątek znajduje się jeszcze w posiadaniu właściciela, albo

b) że zgłoszenie przynależności do narodowości niemieckiej lub uprzywilejowanej przez okupanta nastąpiło w okolicznościach przewidzianych w art. 3, a szczególnie względy państwowe lub społeczne nie stoją na przeszkodzie zwrotowi majątku.

§ 4. Majątek, nie zwolniony przez sąd na mocy § 3, przechodzi na własność Skarbu Państwa.

§ 5. O zwolnieniu bądź przepadku majątku sąd (art. 6) orzeka na posiedzeniu niejawnym z udziałem prokuratora. O terminie posiedzenia niejawnego sąd zawiadamia władzę, pod której zarządem znajduje się zajęty majątek lub która dokonała zajęcia, oraz osobę zainteresowaną; stronom lub ich przedstawicielom służy prawo zgłaszania wniosków i składania wyjaśnień ustnie lub na piśmie.

§ 2. Jeżeli nie zostały stwierdzone warunki, przewidziane w § 1, prokurator, w którego okręgu położone jest miejsce odosobnienia, niezwłocznie przekazuje sprawę prokuratorowi właściwego specjalnego sądu karnego (art. 26 i 27 k. p. k.) w celu dalszego postępowania.

§ 3. Wnosząc akt oskarżenia, prokurator zarządza tymczasowe aresztowanie podejrzanego, osadzonego w miejscu odosobnienia. Do podejrzanego pozostającego na wolności prokurator stosuje przepisy księgi IV kodeksu postępowania karnego.

§ 4. Jeżeli w terminie 6 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego dekretu nie został wniesiony akt oskarżenia, prokurator przywraca wolność osobie osadzonej w miejscu odosobnienia.

§ 2. Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia rozciągnąć stosowanie przepisów niniejszego dekretu do czynów, popełnionych poza obszarem województwa Śląsko-Dąbrowskiego.

§ 3. Do czynów, do których w myśl przepisu § 1 lub § 2 stosuje się niniejszy dekret, nie mają zastosowania:

a) dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 4 listopada 1944 r. o środkach zabezpieczających w stosunku do zdrajców Narodu (Dz. U. R. P. Nr 11, poz. 54),

b) ustawa z dnia 6 maja 1945 r. o wyłączeniu ze społeczeństwa polskiego wrogich elementów (Dz. U. R. P. Nr 17, poz. 96) wraz z późniejszymi zmianami (Dz. U. R. P. z 1945 r. Nr 34, poz. 203 i Nr 55, poz. 307 oraz z 1946 r. Nr 11, poz. 73),

c) art. 14 dekretu z dnia 22 stycznia 1946 r. o Najwyższym Trybunale Narodowym (Dz. U. R. P. Nr 5, poz. 45).

Prezydent Krajowej Rady Narodowej: Bolesław Bierut

w/z Prezes Rady Ministrów i Minister Ziem Odzyskanych: Władysław Gomułka

Minister Sprawiedliwości: Henryk Świątkowski

Minister Obrony Narodowej: Michał Żymierski

Marszałek Polski

Minister Bezpieczeństwa Publicznego: Stanisław Radkiewicz

Minister Skarbu: Konstanty Dąbrowski

Minister Administracji Publicznej: Władysław Kiernik