Dziennik Ustaw - rok 1926 nr 13 poz. 78

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 30 lipca 1925 r. – Dz. U. R. P. № 89 poz. 621).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, STANISŁAW WOJCIECHOWSKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego trzeciego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku, podpisana została w Warszawie pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskosłowackiej umowa w sprawie zapobieżenia dwukrotnemu opodatkowaniu w dziedzinie podatków spadkowych o następującem brzmieniu dosłownem:

Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czechosłowacką w sprawie zapobieżenia dwukrotnemu opodatkowaniu w dziedzinie podatków spadkowych.

Rzeczpospolita Polska i Republika Czechosłowacka celem zapobieżenia dwukrotnemu opodatkowaniu w dziedzinie podatków spadkowych,

postanowiły zawrzeć co do tego umowę i zamianowały w tym celu swymi pełnomocnikami, a to:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:

JUDra Karola Birgfellnera, sędziego Najwyższego Trybunału Administracyjnego,

Prezydent Republiki Czechosłowackiej:

JUDra Bohumila Vlasáka, upełnomocnionego Ministra i Szefa Sekcji Ministerstwa Skarbu,

którzy po wzajemnej wymianie swych pełnomocnictw oraz po stwierdzeniu, iż są tak co do treści jak i formy odpowiednie, umówili zgodnie co następuje:

1. Nieruchomy majątek spadkowy, pozostały po obywatelach każdego z obydwu umawiajacych się Państw, wliczając doń i przynależności, podlega podatkowi spadkowemu tylko w tem Państwie, w którem się znajduje.

2. Dla rozstrzygnięcia kwestji, czy przedmiot majątkowy powinien być uważany za rzecz nieruchomą, oraz co uważane być winno za przynależności, miarodajnemi są ustawy Państwa, w którem dany przedmiot majątkowy się znajduje.

3. Przy zastosowaniu postanowień ustępu 1 należy traktować narówni z nieruchomościami prawa użytkowania i używania nieruchomości i wogóle prawa, zabezpieczone na nieruchomości, lub te, które ciążą na nieruchomości.

1. Co do majątku spadkowego po obywatelach każdego z obydwu Państw, do którego nie mają zastosowania postanowienia art. 1, obowiązują następujące zasady:

a) majątek ten podlega zasadniczo podatkowi spadkowemu w tem Państwie, którego obywatelem był spadkodawca w chwili swej śmierci;

b) jeśli jednak spadkodawca posiadał w chwili swej śmierci w drugiem Państwie miejsce zamieszkania, to w tem Państwie należy poddać opdatkowaniu majątek spadkowy, tam się znajdujący;

c) jeśli spadkodawca w chwili swej śmierci posiadał miejsce zamieszkania w obydwu Państwach, to majątek spadkowy podlega podatkowi spadkowemu w tem Państwie, którego obywatelem był spadkodawca.

2. Za miejsce zamieszkania w rozumieniu niniejszej umowy uważa się miejsce, w którem ktoś bądź posiada mieszkanie i stosownie do okoliczności należy przyjąć, że zamierza utrzymać je stale, bądź gdzie przebywa i stosownie do okoliczności należy przyjąć, że w tem miejscu albo w tym kraju nie zamierza przebywać tylko chwilowo.

1. Przy zastosowaniu postanowień art. 1 i 2 traktowane będą zapisy, które nie dotyczą pewnego określonego przedmiotu, albo prawa na takim przedmiocie, w ten sposób, jak gdyby miały być wydane przedewszystkiem z majątku, wymienionego w art. 2, a tylko reszta, na pokrycie której majątek ten nie wystarcza – z majątku, określonego w art. 1.

2. W przypadku, gdy majątek określony bądź w art. 1, bądź w art. 2, znajduje się w obydwu Państwach, należy podzielić zapisy wedle stosunku wartości części, znajdujących się w obydwu Państwach.

1. Długi, które ciążą na majątku określonym w art. 1, lub są na nim zabezpieczone, potrąca się z tego majątku; inne długi będą potrącone przedewszystkiem z majątku określonego w art. 2.

2. Przytem stosuje się analogicznie postanowienia ustępu drugiego art. 3.

Przez podatek spadkowy w rozumieniu niniejszej umowy należy rozumieć wszelkie daniny, które pobiera się od przeniesienia majątku z powodu śmierci, na podstawie przepisów, obowiązujących w każdem z obydwu Państw, albo jakie w ich miejsce wstąpiły albo w przyszłości wstąpią.

Obie umawiające się Strony udzielać sobie będą wzajemnie pomocy przy ustalaniu podstaw wymiaru podatku, którego dotyczy niniejsza umowa, oraz przy doręczaniu. Porozumienie co do szczegółów sposobu postępowania nastąpi drogą wymiany not obu Rządów.

1. Artykuły 1 do 6 niniejszej umowy znajdą zastosowanie:

a) do wszystkich spadków, otwartych po dniu 31 października 1918 r.;

b) do spadków, otwartych przed dniem 1 listopada 1918 r., jeśli do tego dnia podatku nie zapłacono.

2. O ile w czasie wejścia w życie niniejszej umowy wymiar podatku spadkowego nie stał się jeszcze prawomocny, odpowiednie sprostowanie wymiaru ma być dokonane z urzędu. W przeciwnym razie sprostowanie następuje wówczas, jeśli strona obowiązana do zapłacenia podatku prosi o to wprzeciągu trzech lat od wejścia w życie niniejszej umowy.

O ileby co do stosowania, względnie wykładni tej umowy w poszczególnym przypadku powstały wątpliwości, tudzież o ileby w poszczególnym przypadku mimo niniejszej umowy dwukrotne opodatkowanie było możliwe, Ministrowie Skarbu Państw umawiających się porozumią się celem załatwienia takich przypadków w myśl zasad słuszności.

1. Umowa niniejsza będzie ratyfikowana a wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w najbliższym czasie w Pradze. Umowa niniejsza wchodzi w życie piętnastego dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.

2. Umowa niniejsza będzie obowiązywać do czasu, dopóki jedna z umawiających się Stron nie wymówi jej najpóźniej na 6 miesięcy przed upływem roku kalendarzowego. W razie wymówienia w terminie traci umowa ważność z upływem tegoż roku kalendarzowego, a to we wszystkich przypadkach, w których otwarcie spadku nastąpiło po upływie tegoż roku kalendarzowego.

3. Umowa została sporządzona w dwóch równobrzmiących oryginałach, a to każdy w języku polskim i czechosłowackim; obydwa teksty są autentyczne.

Na dowód czego podpisali wymienieni wyżej pełnomocnicy tę umowę i zaopatrzyli ją swemi pieczęciami.

Dan w Warszawie, dnia 23 kwietnia 1925 roku.

Wersja czechosłowacka

Zaznajomiwszy się z powyższą umową, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona, i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 15 września 1925 r.