60 000 zł wolne od podatku od 2025 roku: miało być, ale nie będzie. Kto zapłaci PIT wyższy o 300 zł miesięcznie od obiecanego

• Kwota wolna od podatku 2025: 60 tys. zł czy dalej 30 tys. zł
• Najniższa krajowa 2025: pracownik straci 1 788 zł
• Brak wyższej kwoty wolnej w PIT: kłopot dla samozatrudnionych
• Brak wyższej kwoty wolnej od podatku: bankructwo tysięcy samozatrudnionych

To oznacza, że zapłacimy w 2025 r. – każdy kto płaci podatek i zyska dochody wyższe od 30 000 zł – 3 600 zł z tytułu PIT więcej, niż obiecały partie tworzące rząd przed wyborami i zaraz po.
Stracą osoby o dochodach miesięcznych wyższych niż 2 500 zł. Dla samozatrudnionych - osób prowadzących działalność gospodarczą jednoosobowo, którzy zarabiają mniej niż 60 tys. zł rocznie to utrata nadziei na zwolnienie z PIT w ogóle i wyjście z beznadziejnej często teraz sytuacji.

Kwota wolna od podatku 2025: 60 tys. zł czy dalej 30 tys. zł

W 2024 roku kwota wolna od podatku wynosi 30 000 zł, więc podatnicy, których dochody nie przekroczą 30 000 zł, są zwolnieni z podatku dochodowego.
Według zeszłorocznych zapowiedzi wyborczych – w tym 100 konkretów KO – kwota wolna miała jednak zostać podniesiona do 60 000 zł.
Teraz ustami premiera i ministra finansów te plany zostały odsunięte na przyszłość. To nie tylko zła wiadomość, ale też niedotrzymanie obietnicy wyborczej, która miała być zrealizowana w pierwszych 100 dniach rządów koalicji.
7,2 tys. zł w sumie – bo teraz zyskuje 3,6 tys. zł – rocznie mógłby zyskać podatnik rozliczający się z fiskusem według stawki PIT wynoszącej 12 proc., jeśli zapowiadana podwyżka kwoty wolnej od tego podatku weszłaby w życie.

Najniższa krajowa 2025: pracownik straci 1 788 zł

Wśród najbardziej stratnych z powodu niespełnienia obietnicy są osoby otrzymujące najniższą krajową.
Jak wiadomo, od 1 stycznia 2025 r. ma ona wzrosnąć z obecnych 4 300 zł do 4 626 zł, a więc o 326 zł. W praktyce mogłaby wzrosnąć na rękę o 149 zł miesięcznie, 1 778 zł rocznie. Tyle bowiem pracownik otrzymujący najniższą krajową zapłaci w 2025 PIT, podczas gdy po podwyższeniu kwoty wolnej od podatku nie zapłaciłby z tego tytułu podatku dochodowego w ogóle.

Brutto i netto pracownika dla miesięcznego wynagrodzenia 4 626,00 PLN brutto:

• kwota netto     3 483,51 PLN
• Kwota netto przy zarobkach 4626 zł:
• ubezpieczenie emerytalne     451,50 PLN
• ubezpieczenie rentowe          69,39 PLN
• ubezpieczenie chorobowe      113,34 PLN
• ubezpieczenie zdrowotne      359,26 PLN
• zaliczka na PIT          149,00 PLN
• kwota netto     3 483,51 PLN
• kwota netto przy podwyższeniu kwoty wolnej         3 632,51 PLN.

Pracownik z zarobkiem 6 000 zł traci 3 492 zł. Oto rozliczenie brutto i netto:

• kwota brutto   6 000,00 PLN
• ubezpieczenie emerytalne     585,60 PLN
• ubezpieczenie rentowe          90,00 PLN
• ubezpieczenie chorobowe      147,00 PLN
• ubezpieczenie zdrowotne      465,97 PLN
• zaliczka na PIT          291,00 PLN
• kwota brutto   6 000,00 PLN
• kwota netto     4 420,43 PLN
• kwota netto przy zwiększonej kwocie wolnej od podatku   4 711,43 PLN.

Brak wyższej kwoty wolnej w PIT: kłopot dla samozatrudnionych

Podniesienie kwoty wolnej pomogłoby wielu firmom, w tym jednoosobowym działalnościom gospodarczym – JDG. Poza wszystkim rząd obiecywał i obiecuje wspierać polską przedsiębiorczość.

W Polsce jest zarejestrowanych około 2,6 mln indywidualnych przedsiębiorców. To zdecydowanie najbardziej popularna forma prowadzenia biznesu w naszym kraju. Jednoosobowych działalności gospodarczych jest więcej niż firm w pozostałych formach prawnych razem wziętych.
Polska w UE zajmuje trzecie miejsce pod względem udziału osób samozatrudnionych na rynku pracy (18,3 proc.) za Grecją (27 proc.)  i Włochami (19,5 proc., dane Eurostatu). Jednak w 2023 r. do rejestru CEIDG wpłynęło tylko 302 tys. wniosków dotyczących założenia jednoosobowej działalności gospodarczej. To o prawie 3% mniej niż w 2022 r.  Podobny spadek odnotowujemy w I półroczu 2024 r., bo założono niewiele ponad 150 tys. firm.

– Jednoosobowe działalności gospodarcze to podmioty, które są na końcu „biznesowego łańcucha pokarmowego”. Najdłużej muszą czekać na przelew, średnia dla całej gospodarki to 14 dni, w przypadku JDG to często znacznie dłużej. Takim podmiotom najtrudniej też negocjować z większymi partnerami. W efekcie JDG są mocno narażone na bankructwo – podkreśla Kamil Fac, wiceprezes faktura.pl.
W pierwszej połowie 2024 r. do rejestru CEIDG wpłynęło 99,6 tys. wniosków dotyczących zakończenia jednoosobowej działalności gospodarczej. To średnio 16,6 tys. miesięcznie lub 3 831 średnio tygodniowo. Wzrosła liczba wniosków o zawieszenie JDG.

Brak wyższej kwoty wolnej od podatku: bankructwo tysięcy samozatrudnionych

W 2023 r. do CEIDG wpłynęło 198,4 tys. wniosków dot. zakończenia jednoosobowej działalności gospodarczej. To o 2,7 proc. więcej niż w 2022 r. Takim podmiotom najtrudniej jest przetrwać szczególnie początkowy okres działalności. Średnio JDG na rynku utrzymuje się 10 lat.
W porównaniu z sytuacją z 2013 r. jest to jednak wzrost (wówczas było 8,8 roku). Największy odsetek wszystkich JDG stanowią osoby prowadzący swoje biznesy od 10 do 20 lat. To niemal jedna czwarta (a dokładnie – 23%) wszystkich podmiotów.

Duża część JDG ma przychody poniżej progu 60 000 zł. Wielu z nich podniesienie kwoty wolnej pomogłoby funkcjonować i wypracowywać zyski, bo w praktyce byliby zwolnieni z podatku dochodowego.

– Na podniesieniu kwoty wolnej skorzystaliby fryzjerzy, fizjoterapeuci, kosmetyczki, elektrycy, hydraulicy, małe firmy remontowe – mówi Jerzy Dąbrowski, członek zarządu Finea.

Więcej pieniędzy pozostawionych w portfelach jednoosobowych działalności gospodarczych pomogłoby w utrzymaniu konkurencyjności wobec większych podmiotów.
Część tych środków zostałoby przeznaczone na poprawę innowacyjności, efektywności czy produktywności. JDG są zmuszone do podnoszenia cen w stosunku do większych podmiotów, bo trudności w osiągnięciu dużej skali produkcji i sprzedaży uniemożliwiają obniżanie ceny jednostkowej. Mają też mniejszą odporność na skoki inflacji, wzrosty cen energii i inne wahania w gospodarce.