Od 1 stycznia 2018 roku będą obowiązywały nowe zasady opłacania składek ZUS. Zgodnie z nimi, wszystkie składki na: ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe), ubezpieczenie zdrowotne, fundusze (Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Emerytur Pomostowych), będzie można zapłacić jednym przelewem – na jeden rachunek w ZUS.
Możliwość rejestracji oraz prowadzenia fundacji umożliwia ustawa o fundacjach z dnia 6 kwietnia 1984 r. (Dz.U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203 z późń. zm.) zwanej dalej Ustawą. Wyraźnie o tzw. trzecim sektorze wypowiada się również Konstytucja RP w art. 12 - Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność tworzenia i działania związków zawodowych, organizacji społecznozawodowych rolników, stowarzyszeń, ruchów obywatelskich, innych dobrowolnych zrzeszeń oraz fundacji. Lakoniczność ustawy i brak szczegółowych regulacji generuje wiele praktycznych problemów, z którymi trzeba mierzyć się już na etapie planowania i rejestracji podmiotu.
„Jeśli jesteś ubezpieczony w Polsce to masz taki sam dostęp do opieki medycznej jak ubezpieczeni obywatele polscy”… Taką informację możecie Państwo znaleźć na oficjalnej stronie Ministerstwa Zdrowia. I choć nikt nie kwestionuje prawdziwości tego zapisu i jego zgodności z prawem, to jednak w praktyce, skorzystanie z bezpłatnej opieki zdrowotnej, czy wykupienie leków ze zniżką przez obcokrajowca zatrudnionego w Polsce, nie jest takie proste i oczywiste jakby to wynikało z powyższego sformułowania. Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie przepisów określających zasady finansowania leczenia pracowników - obcokrajowców w Polsce, ich praw i obowiązków pracodawców oraz praktycznym sposobom radzenia sobie z napotykanymi problemami.