Rząd planuje podniesienie zasiłku dla bezrobotnych do 1000 zł "najdalej od 2018 roku". Aktualnie w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej trwają analizy tego rozwiązania. Wiadomo już, że będzie to kosztowało ok. 500 mln zł dodatkowych środków z Funduszu Pracy. Obecnie Obecnie podstawowy zasiłek dla bezrobotnych wynosi 831,10 zł przez pierwsze trzy miesiące oraz 652,6 zł przez kolejne miesiące. Zasiłek wypłacany jest przez 6 lub 12 miesięcy w zależności od stopy bezrobocia w danym regionie. Wysokość zasiłku zależy od stażu pracy – bezrobotni otrzymują 80, 100 lub 120 proc. podstawowej kwoty zasiłku.
W 2017 r. rodzice mogą nadal skorzystać ze świadczenia rodzicielskiego, tzw. kosiniakowe w wysokości 1 tys. zł netto, które jest wypłacane przez cały rok, bez względu na to, jaki jest dochód danej rodziny. Z pomocy mogą skorzystać osoby bezrobotne, studenci oraz osoby zatrudnione na umowy cywilnoprawne. Jaka jest różnica pomiędzy becikowym a kosiniakowym?
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, przedłożony przez ministra rodziny, pracy i polityki społecznej. W projekcie wskazano okres, w jakim ZUS i KRUS będą mogły żądać zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, np. zasiłku chorobowego, macierzyńskiego czy opiekuńczego.
Od początku 2016 roku obowiązują kwoty zasiłków takie same jak wypłacane od 1 czerwca 2014 r. Zasiłek podstawowy (100%) dla bezrobotnych. posiadających co najmniej 5-letni okres uprawniający do zasiłku wynosi miesięcznie:
1) 831,10 zł brutto (717,30 zł netto) - w okresie pierwszych 90 dni posiadania prawa do zasiłku;
2) 652,60 zł (572,87 zł netto) – w okresie kolejnych dni posiadania prawa do zasiłku.
Wysokość zasiłków na pewno nie zmieni się do 31 maja 2016 r., a prawdopodobnie również i w następnym okresie (od 1 czerwca 2016 r. do 31 maja 2017 r.).
Koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego w ramach Unii Europejskiej pozwala na to, by zasiłek macierzyński, zasiłek chorobowy, opiekuńczy i inne świadczenia z ubezpieczeń społecznych mogły być pobierane w innym kraju, a nie koniecznie w tym, w którym ubezpieczony nabył do nich prawa. Jednak każdy kraj UE wymaga przedstawienia innych dokumentów na potwierdzenie prawa do wypłaty świadczenia. Ważne, że dokumenty potwierdzające prawa do świadczenia nie muszą być tłumaczone na język kraju, w którym ubezpieczony przebywa, nie mogą też zostać z tego powodu odrzucone. Urząd, do którego wpływa wniosek o wypłatę świadczenia ma obowiązek szukać brakujących informacji i je weryfikować.