Umyślność

Warunkiem odpowiedzialności karnej za przestępstwo posiadania narkotyków jest świadomość oskarżonego o posiadaniu substancji stanowiącej narkotyk. W przypadku braku tej świadomości, nie można pociągnąć oskarżonego do odpowiedzialności.

W ramach prawnokarnej ochrony własności prywatnej ustawodawca penalizuje zachowanie polegające na umyślnym niszczeniu cudzej rzeczy, uszkadzaniu jej lub czynieniu jej niezdatną do użytku.

Karalność paserstwa ustanawia przepis art. 122 Kodeksu wykroczeń. Ustawodawca wyróżnia w nim dwie formy paserstwa: umyślne oraz nieumyślne, za które przewiduje zróżnicowane rodzaje kar. Należy podkreślić, że karalna jest nie tylko forma sprawcza tych czynów, czyli samo paserstwo, ale również usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo.

Czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi. Czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.