Tematy - Umorzenie postępowania, Prawo karne - INFOR.PL

Zgodnie z zasadą ogólną, którą wyraża art. 304 kodeksu postępowania karnego, prawny obowiązek zawiadomienia organów ścigania o fakcie popełnienia przestępstwa mają jedynie osoby kierujące instytucjami państwowymi i samorządowymi, które w związku ze swoją działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu. Dla pozostałych osób obowiązek zawiadomienia o przestępstwie ma wymiar jedynie obowiązku społecznego. Od przedstawionej powyżej zasady ogólnej wyjątek wprowadza art. 60 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani.

Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r., penalizuje zachowanie polegające na udzielaniu innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwianiu albo umożliwianiu ich użycia albo nakłanianiu do użycia wskazanych powyżej substancji. Artykuł 58 jest odpowiednikiem art. 45 poprzednio obowiązującej ustawy z 1997 r.

Przestępstwo udziału w obrocie narkotykami to przestępstwo określone w art. 56 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Wskazany przepis jest odpowiednikiem art. 43 poprzednio obowiązującej ustawy z 1997 r. Omawiane przestępstwo występuje w trzech typach: typie podstawowym, typie uprzywilejowanym oraz typie kwalifikowanym.

Niezależnie od oceny zasadności tego uregulowania na dzień dzisiejszy karalnym jest posiadanie wszystkich narkotyków nawet w najmniejszej ilości na swój użytek. Każde więc co do zasady ujecie osoby, która posiadać będzie zakazaną substancją skutkować będzie wszczęciem postępowania karnego, które w takich przypadkach z reguły kończy się wyrokiem skazującym.

Niezależnie od oceny zasadności tego uregulowania na dzień dzisiejszy karalnym jest posiadanie wszystkich narkotyków nawet w najmniejszej ilości na swój użytek. Każde więc co do zasady ujecie osoby, która posiadać będzie zakazaną substancją skutkować będzie wszczęciem postępowania karnego, które w takich przypadkach z reguły kończy się wyrokiem skazującym. Omawiane przestępstwo jest przestępstwem powszechnym, które występuje zarówno w typie uprzywilejowanym jak i kwalifikowanym.

Przepisy procedury karnej ustanawiają szereg ograniczeń dotyczących możliwości wniesienia kasacji. Związane są one z udziałem strony w postępowaniu sądowym, rodzajem wydanego wyroku sądowego, a także wymogami formalnymi, które muszą być spełnione, aby kasacja była skutecznie wniesiona.

Kasacja jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, który przysługuje stronom od prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji do Sądu Najwyższego. Mogą ją wnieść podmioty wskazane w art. 521 Kodeksu postępowania karnego od każdego prawomocnego orzeczenia sądowego.

Wznowienie postępowania karnego jest drugim (obok kasacji) nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie. Co do zasady wznowienie postępowania następuje na wniosek strony, ale ustawa przewiduje możliwość podjęcia postępowania również z urzędu.

Rozpoznanie wniosku o wznowienie postępowania następuje co do zasady w sądzie wyższej instancji nad tym, który orzekał jako ostatni w sprawie. Należy wskazać, iż aby wniosek taki był przyjęty musi on spełniać określone wymogi formalne. Rozpatrzenie wniosku następuje co do zasady na posiedzeniu niejawnym.

Wyrok sądu wydawany w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej jest kluczowym rozstrzygnięciem zapadającym w postępowaniu karnym. Należy wskazać, iż przepisy procedury karnej przewidują kilka sytuacji procesowych, w których zapada wyrok. Różny może być przedmiot wyrokowania. W związku z powyższym należy przedstawić klasyfikację rodzajów wyroków zapadający w postępowaniu karnym.

Przepisy procedury karnej zawierają zamknięty katalog podstaw wznowienia postępowania karnego. Z podstawami wznowienia wiąże się tzw. kierunek wznowienia postępowania.

Wedle opinii Polaków nasze prawo jest w dużej mierze absurdalne. Są jednak ustawodawcy, którzy w kreatywności biją naszych posłów na głowę. Bo dlaczego ze ślimaka nie zrobić ryby, a kogutom zabronić piania w obrębie miasta?

Ustawodawca w ramach ochrony własności prywatnej obok wykroczenia niszczenia lub przywłaszczania cudzego mienia oraz szalbierstwa wyodrębnił oddzielny typ wykroczenia polegający na samowolnym używaniu cudzej rzeczy ruchomej.

W ramach prawnokarnej ochrony własności prywatnej ustawodawca penalizuje zachowanie polegające na umyślnym niszczeniu cudzej rzeczy, uszkadzaniu jej lub czynieniu jej niezdatną do użytku.

Dyrektywy wspólnotowe wymusiły na polskim ustawodawcy zmianę w przepisach dotyczących ochrony środowiska. Projekt nowelizacji Kodeksu karnego zakłada, że nowe regulacje będą skuteczniejsze od tych, które obowiązują obecnie. Przewidywane są surowsze sankcje za działania szkodliwe dla środowiska.

Korupcja w sporcie jest poważnym problemem. Przekupstwo i sprzedajność, mające wpływ na wyniki zawodów sportowych, są zagrożone karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy nawet do 8 lat. Takie uregulowania zostały wprowadzone w ustawie o sporcie.

Wielbiciele przygód jednego z najsłynniejszych archeologów naszych czasów Indiany Jonesa, którzy chcieliby pójść w jego ślady i zająć się poszukiwaniem skarbów, powinni wiedzieć, że zanim podejmą jakiekolwiek prace muszą spełnić szereg formalności. Zgodnie z obowiązującymi przepisami za nielegalne poszukiwanie skarbów grozi odpowiedzialność karna.

W ramach ochrony prawnokarnej przyrody ustawodawca zdecydował się objąć ochroną las oraz drzewa w nim rosnące. W związku z powyższym zabroniony jest czyn polegający na wyrębie, kradzieży lub przywłaszczeniu drzewa.

Kradzież lub przywłaszczenie cudzej rzeczy ruchomej jest zawsze czynem zabronionym pod groźbą kary. Przestępstwo kradzieży cudzej rzeczy ruchomej penalizowane jest w art. 278 § 1 kodeksu karnego i zagrożone jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności, natomiast przestępstwo przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej jest zagrożone karą pozbawienia wolności do lat trzech.

W ramach konstrukcji przepisów chroniących prywatne mienie ustawodawca zdecydował, iż wykroczeniem będzie bezprawny zabór mienia z ogrodu w postaci nieznacznej ilości owoców, warzyw lub kwiatów. Za wskazane wykroczenie sprawcy może grozić kara grzywny do 250 zł lub kara nagany.

Wyłudzanie świadczeń to wykroczenie (zwane również szalbierstwem), które w praktyce występuje dość często. Ustawodawca pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny penalizuje w art. 121 Kodeksu wykroczeń szereg zachowań polegających na uzyskaniu nienależnego świadczenia.

Wbrew powszechnie powtarzanemu przysłowiu „iż znalezione, jest niekradzione”, które sugeruje niekaralność braku zwrotu znalezionej rzeczy istnieje prawny obowiązek zwrotu znalezionej rzeczy. Uczciwemu znalazcy należy się „znaleźne” w wysokości do 1/10 wartości przedmiotu.

Oskarżony w stosunku do którego ustawa nie przewiduje obowiązku posiadania obrońcy, (tzw. obrony obligatoryjnej) a którego nie stać na wyznaczenie adwokata z wyboru może wystąpić do sądu o wyznaczenie adwokata z urzędu jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny. Uwaga ta dotyczy również strony, której nie stać na ustanowienie w sprawie pełnomocnika. Należy podkreślić, iż niezależnie od sposobu jego umocowania obrońca lub pełnomocnika zawsze mają obowiązek dołożenia należytej staranności w prowadzeniu danej sprawy.

W procesie karnym w ramach prawa do obrony mieści się prawo oskarżonego do ustanowienia swojego obrońcy w sprawie. Zasadą jest, iż jest to uprawnienie, z którego oskarżony może dobrowolnie skorzystać (zależnie od swojej woli), nie zaś obowiązek oskarżonego. Wyjątkiem od tej reguły jest występowanie w procedurze karnej sytuacji, w których z mocy samej ustawy oskarżony musi posiadać obrońcę. Takie sytuacje nazywa się sytuacjami obligatoryjnej obrony.

W zależności od etapu postępowania karnego istnieją różne uregulowania dotyczące konieczności sporządzenia przez sąd uzasadnienia wyroku i doręczenia go stronie. Najważniejszą regułą, którą należy znać jest to, iż co do zasady wyrok sądu zapadły w pierwszej instancji będzie uzasadniony i doręczony stronie tylko wówczas, gdy strona złoży o to wniosek w terminie 7 dni od ogłoszenia wyroku. Ostrożność procesowa nakazywałaby stronie zawsze składanie takiego wniosku, co pozwoli uniknięcia przykrych sytuacji procesowych.

Nowelizacja ustawy antynikotynowej ogranicza możliwość palenia papierosów w większości miejsc publicznych. Zakazem palenia objęte są: szkoły, placówki zdrowotne oraz środki transportu publicznego.

Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia obszernie reguluje zagadnienia procesowe związane z uczestnictwem poszczególnych podmiotów w toku postępowania. W ramach wskazanych przepisów ustawodawca uregulował również zagadnienie wpływu śmierci uczestników procesowych na przebieg postępowania.

W postępowaniu w sprawach o wykroczenia, podobnie jak i w innych procedurach zachodzi konieczność dokumentowania podejmowanych czynności procesowych. Ma to niezwykle istotne znaczenie nie tylko z punktu widzenia treści przyszłego merytorycznego rozstrzygnięcia, ale również z uwagi na możliwość kontroli prawidłowości i kierunku postępowania w oparciu o wskazane dokumenty.

Z uwagi na fakt, iż zapisy protokołów rozpraw oraz posiedzeń zawierają treści niezwykle istotne z punktu widzenia przyszłego orzeczenia sądowego bardzo ważne jest aby zachowana była pełna korelacja między opisem zdarzeń oraz wypowiedzi, które miały miejsce na rozprawie, a ich odzwierciedleniem w protokole.

W postępowaniu wykroczeniowym zarówno pokrzywdzony występujący jako oskarżyciel posiłkowy, jak i pokrzywdzony występujący samodzielnie w procesie mają prawo do ustanowienia jednego pełnomocnika w procesie. Pełnomocnik ten może pochodzić z wyboru strony (na podstawie oddzielnej umowy cywilnoprawnej) lub być wyznaczony przez sąd z urzędu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 37 p. 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, notatkę urzędową sporządza się w odniesieniu do czynności co do których nie sporządza się protokołu, a także inne zdarzenia, które mają znaczenie dla postępowania. Notatka urzędowa może być odczytywana na rozprawie, a na okoliczność jej sporządzenia (oraz zawartej w niej treści) może być przesłuchiwana osoba, która sporządziła daną notatkę służbową.

Tymczasowe aresztowanie stanowi najbardziej dolegliwy ze znanych polskiej procedurze karnej środków zapobiegawczych. Jest jedynym środkiem izolacyjnym, który powinien być stosowany w wyjątkowy sytuacjach, w których inne łagodniejsze środki zapobiegawcze nie mogą spełnić należycie swych zadań.

W czerwcu 2010 r. weszła w życie ważna nowelizacja Kodeksu karnego oraz innych aktów prawnych regulująca przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, których ofiarami mogą być tylko i wyłącznie dzieci

Polskiemu systemowi prawa karnego wykonawczego nie jest znane jednolite uprawnienie skazanych do kontaktów ze światem zewnętrznym. Treść omawianego uprawnienia w konkretnym przypadku zależeć będzie od rodzaju i typu zakładu karnego, w którym przebywa skazany. Zgodnie z zamysłem ustawodawcy realizacja omawianego uprawnienia jest jednym ze środków oddziaływania na skazanego.

Skazany podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za zawinione naruszenie, zwane dalej przekroczeniem, nakazów lub zakazów wynikających z ustawy, regulaminu lub innych przepisów, albo też ustalonego w zakładzie karnym lub miejscu pracy porządku. Jeżeli przekroczenie zawiera znamiona wykroczenia, skazany podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej, chyba że wykroczenie popełnione zostało w czasie pobytu poza obrębem zakładu karnego.

Istnienie odpowiedzialności dyscyplinarnej w systemie polskiego prawa karnego wykonawczego ma uświadamiać osoby skazane oraz pokazywać, że każde naruszanie przez nich zakazów i nakazów związanych z odbywaniem kary pozbawienia wolności powodować będzie szybką i zdecydowaną reakcję władz zakładu karnego. Sytuacja taka z założenia ma kształtować osobowość oraz postawę osób osadzonych i jednocześnie ułatwiać kierowanie jednostkami penitencjarnymi.

Skazany jest podmiotem praw i obowiązków określonych szczegółowo w kodeksie postępowania wykonawczego. Jednocześnie ma on prawo składać wnioski o wszczęcie postępowania przed sądem. Wtedy skazany występuje w nim w charakterze strony.

Zasada sądowego nadzoru procesu wykonywania orzeczeń stanowi jedną z podstawowych zasad polskiego prawa karnego wykonawczego. W tym zakresie obowiązujący Kodeks karny wykonawczy definitywnie zniósł prokuratorski nadzór penitencjarny.

Na gruncie prawa karnego wykonawczego wszelkie procedury oraz zachowania zarówno podmiotów postępowania jak i organów wykonujących orzeczenia, a także podstawowe prawa i obowiązki skazanego określone są przez Kodeks karny wykonawczy oraz rozporządzenia wydane na jego podstawie.

Uczestnictwo przedstawicieli społeczeństwa w procesie wykonywania orzeczeń stanowi stosunkowo nową zasadę w polskim prawie karnym wykonawczym. Ustawodawca wprowadzając ją do Kodeksu karnego wykonawczego zdecydował o większej niż dotychczas jawności procesu wykonywania orzeczeń.

W polskiej procedurze karnej wyróżniamy trzy stadia postępowania. Polskie postępowanie karne dzieli się na postępowanie przygotowawcze, sądowe (jurysdykcyjne) oraz wykonawcze.

Jedną z podstawowych wartości polskiego prawa karnego wykonawczego są jednoznaczne zasady jakie żądzą skomplikowanym procesem wykonywania orzeczeń.

Sąd, który w pierwszej instancji wydał wykonywane orzeczenie, jest właściwy we wszystkich sytuacjach postępowania wykonawczego, za wyjątkiem spraw przekazanych do właściwości innych organów, w szczególności sądu penitencjarnego (art. 2 Kodeksu ).

Kodeks karny wykonawczy wprost dopuścił możliwość stosowania tymczasowego aresztowania wobec skazanych odbywających karę pozbawienia wolności. Wspomniany akt normatywny określa także dokładnie prawa i obowiązki tymczasowo aresztowanych jednocześnie odbywających karę pozbawienia wolności.

Uprawomocnienie się wyroku, na mocy którego sąd wymierzył karę grzywny powoduje konieczność bezzwłocznego jej uiszczenia przez osobę skazaną. Prawo karne wykonawcze pozwala jednak na zastosowanie rozwiązań, które może wykorzystać osoba skazana, a które w określonych prawnie warunkach mogą ustrzec ją przed koniecznością natychmiastowego uiszczenia należnej kwoty.

Sąd wymierza karę w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oraz uwzględniając stopień społecznej szkodliwości. Sąd w każdym przypadku wymierzając karę pobawienia wolności musi mieć na uwadze także cele jakie ma osiągnąć sankcja zarówno u samego skazanego jak i w społeczeństwie.

Polskie prawo wykonawcze przewiduje możliwość fakultatywnego odroczenia wykonania kary pozbawiania wolności przez sąd. Dla zastosowania wymienionej instytucji podstawowe znaczenie mają okoliczności dotyczące osoby samego skazanego. Przepisy modyfikują także zasady odraczania wykonania kary na korzyść kobiet ciężarnych oraz matek sprawujących opiekę nad dzieckiem do lat trzech po porodzie.

Przestępstwo znęcania się zostało w Kodeksie karnym skonstruowane jako zachowanie z reguły wielodziałaniowe. Pojęcie znęcania się, w podstawowej postaci, ze swej istoty zakłada powtarzanie przez sprawcę w pewnym przedziale czasu zachowań skierowanych wobec pokrzywdzonego. Zatem, poza szczególnymi przypadkami, dopiero suma tych zachowań decyduje o wyczerpaniu znamion przestępstwa z art. 207 § 1 Kodeksu karnego.

Jeżeli sprawcę skazano za dwa lub więcej nie pozostających w zbiegu przestępstw, jak również jeżeli skazany po rozpoczęciu, lecz przed upływem, okresu wymaganego do zatarcia skazania ponownie popełnił przestępstwo, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich skazań.

W razie skazania na karę pozbawienia wolności lub karę 25 lat pozbawienia wolności, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem 10 lat od wykonania lub darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania. Sąd może na wniosek skazanego zarządzić zatarcie skazania już po upływie 5 lat, jeżeli skazany w tym okresie przestrzegał porządku prawnego, a wymierzona kara pozbawienia wolności nie przekraczała 3 lat.

Umorzenie postępowania, Prawo karne

Obowiązek zawiadomienia o przestępstwach narkotykowych

Co grozi za udzielanie, ułatwianie, nakłanianie do użycia narkotyków?

Co grozi za udział w obrocie narkotykami?

Przestępstwo posiadania narkotyków

Jaka kara grozi za posiadanie narkotyków?

Kiedy nie możemy wnieść kasacji?

Procedura wniesienia kasacji

Wznowienie postępowania – ogólna charakterystyka

Kto rozpoznaje wniosek o wznowienie postępowania?

Rodzaje wyroków

Jakie są podstawy wznowienia postępowania karnego?

Subiektywny przegląd absurdalnych przepisów prawa

Co grozi za samowolne używanie cudzej rzeczy?

Jaka sankcja grozi za uszkodzenie cudzej rzeczy

Jakie kary za zanieczyszczanie środowiska?

Jakie kary za korupcję w sporcie?

Jakie kary grożą poszukiwaczom skarbów?

Jaka kara za wyrąb oraz kradzież drewna z lasu

Jaka sankcja za kradzież i przywłaszczenie rzeczy

Co grozi za zabór rzeczy z ogrodu

Jakie sankcje grożą za szalbierstwo

Co grozi za brak zwrotu znalezionej rzeczy

Kiedy należy mi się obrońca z urzędu?

Jak ustanowić obrońcę w sprawie?

Kiedy oskarżony otrzyma wyrok z uzasadnieniem?

Zakaz palenia wchodzi w życie

Wpływ śmierci uczestników procesu na jego przebieg

Protokół jako czynność urzędowa

Na czym polega sprostowanie treści protokołu rozprawy?

Ustanowienie pełnomocnika w postępowaniu wykroczeniowym

Notatka urzędowa i jej znaczenie procesowe

Na czym polega tymczasowy areszt?

Wykorzystywanie seksualne dzieci w Kodeksie karnym

Prawo skazanych do kontaktu ze światem zewnętrznym

Podstawy odpowiedzialności dyscyplinarnej skazanych

Dyrektywy wymiaru kar dyscyplinarnych oraz realny zbieg przekroczeń

Status prawny skazanego w postępowaniu wykonawczym

Zasada podporządkowania sądowi procesu wykonywania orzeczeń

Zasada praworządności w prawie karnym wykonawczym

Zasada uczestnictwa społeczeństwa w procesie wykonywaniu orzeczeń

Na czym polega postępowanie karne wykonawcze

Kodeksowe zasady prawa karnego wykonawczego

Kompetencje sądu pierwszej instancji w postępowaniu karnym wykonawczym

Czy więzień może być tymczasowo aresztowany?

Odroczenie wykonania oraz rozłożenie na raty kary grzywny

Dyrektywy wymiaru kary pozbawienia wolności

Fakultatywne odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności

Cykl przemocy - na czym polega

Zasady zatarcia skazań w razie ich zbiegu (art. 108)

Kiedy następuje wyłączenie zatarcia skazania (art. 107)