Ulga na dziecko. Organy podatkowe uważają, że ulga na dziecko (zwana też ulgą prorodzinną) przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom (np. po rozwodzie, w separacji, w związku partnerskim), a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi na dziecko. Czym jest ulga na dziecko? Jak i kto może dokonać odliczenia? Rodzice po rozwodzie, w separacji, w związku partnerskim - kto może odliczyć ulgę na dziecko? Kiedy można odliczyć połowę ulgi na dziecko? Czym jest wykonywanie władzy rodzicielskiej?
Nie samo posiadanie władzy rodzicielskiej wobec dziecka, ale faktyczne jej wykonywanie przez rodziców jest okolicznością, która umożliwia im odliczenie ulgi na dzieci. Wobec czego, rodzicom, którzy nie zajmują się dzieckiem i nie wykonują obowiązku alimentacyjnego, co należy rozumieć jako niewykonywanie władzy rodzicielskiej, ulga na dzieci nie przysługuje.
Ulga prorodzinna, zwana powszechnie ulgą "na dziecko" jest najpopularniejszą ulgą w PIT. Resort finansów ocenia, że korzysta z niej blisko 4,5 mln podatników PIT. Warto wiedzieć, że z ulgi mogą korzystać także rodzice po rozwodzie, a także podatnicy, których kwota podatku jest niższa niż wysokość ulgi. W tym ostatnim przypadku o kwocie zwrotu decydują zapłacone składki ZUS i składki zdrowotne.
Jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji. Wskazane jest zatem porozumienie w tym względzie, co oznacza, że rodzice powinni wspólnie uzgodnić proporcje i sposób odliczania okresów wykonywania przez nich władzy rodzicielskiej, które będą stanowiły podstawę do skorzystania z ulgi prorodzinnej.
Czy rodzic, który w całości łoży na utrzymanie pełnoletniego syna, mieszka z nim, dba o jego wszystkie potrzeby (od naukowych po zdrowotne), w skrócie dba o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka może rozliczyć podatek na preferencyjnych zasadach jako rodzic samotnie wychowujący dziecko, o której mowa w art. 6 ust. 4 ustawie o podatku dochodowym? Jakie znaczenie mają tutaj dochody syna? Co jeśli drugi rodzic wciąż ma prawa rodzicielskie, ale nie ingeruje w wychowanie dziecka?
Wysokość ulgi prorodzinnej jest zróżnicowana w zależności od liczby dzieci. Za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonuje władzę, pełni funkcję, sprawuje opiekę lub utrzymuje dziecko limit wynosi: na 1 dziecko - 92,67 zł (rocznie 1 112,04 zł), na drugie dziecko - 92,67 zł (rocznie 1 112,04 zł), na trzecie dziecko - 166,67 zł (rocznie 2 000,04 zł), na czwarte i każde kolejne dziecko - 225 zł (rocznie 2 700 zł). Ulgę na dzieci rozlicza się po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu podatkowym PIT‑36 lub PIT‑37.
