REKLAMA
Zarejestruj się
REKLAMA
REKLAMA
Jeżeli w okresie wcześniej pobieranego zasiłku np. chorobowego pracownikowi obniżono wymiar czasu pracy z powodu COVID-19 oraz między okresami pobierania wcześniejszego i kolejnego zasiłku nie było przerwy albo była ona krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, ma on prawo do wyrównania zasiłku. Przed zmianą przepisów w takich przypadkach pracownicy otrzymywali zasiłki ustalone od nowego wymiaru czasu pracy, czyli od niższego wynagrodzenia. Zmiany w tym zakresie wprowadziła nowelizacja ustawy o COVID-19, która weszła w życie 9 października 2020 r.
REKLAMA
W razie zmiany wymiaru czasu pracy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy. Warunkiem ustalenia nowej podstawy jest, aby zmiana etatu nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w okresie maksymalnie 12 miesięcy poprzedzających tę niezdolność. Zasada ta dotyczy również m.in. zasiłku macierzyńskiego i opiekuńczego.
Statystyczna karta wypadku przy pracy przekazywana jest przez pracodawcę do GUS. Zgodnie z obowiązkiem deregulacji używania pieczęci przez pracodawców następuje konieczność unormowania nowego wzoru statystycznej karty wypadku przy pracy. Powstał projekt rozporządzenia wprowadzający nowy druk oraz zmiany w objaśnieniach podstawowych pojęć.
REKLAMA