Kataster nieruchomości to inaczej jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach lokalach, ich właścicielach. Ewidencje zakłada się i prowadzi w systemie informatycznym, którego podstawę stanowi komputerowa baza danych, obejmuje ona całe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Wykaz nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, do oddania w użytkowanie wieczyste, użytkowanie, najem lub dzierżawę to informacja sporządzona i podana do publicznej wiadomości przez właściwy organ. Wykaz ten wywiesza się na okres 21 dni w siedzibie właściwego urzędu, a ponadto informację o wywieszeniu tego wykazu podaje się do publicznej wiadomości przez ogłoszenie w prasie lokalnej oraz w inny sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, a także na stronach internetowych właściwego urzędu.
Prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej wygasa z dniem, w którym decyzja o wywłaszczeniu tego prawa stała się ostateczna, jeżeli prawo użytkowania wieczystego było ustanowione na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność osoby, na rzecz której nastąpiło wywłaszczenie. W razie wygaśnięcia użytkowania wieczystego, wygasają również ustanowione na nim obciążenia. Wygasają zatem ograniczone prawa rzeczowe (użytkowanie, służebności, hipoteka) oraz prawo najmu i dzierżawy, a także prawa i roszczenia osobiste ujawnione w księdze wieczystej.
Budowa i utrzymywanie pomieszczeń dla urzędów organów władzy, administracji, sądów i prokuratur, państwowych szkół wyższych, szkół publicznych, a także publicznych: obiektów ochrony zdrowia, przedszkoli, domów opieki społecznej, placówek opiekuńczo-wychowawczych i obiektów sportowych zawsze natrafia na trudności ze strony mieszkańców danego terenu, na którym ma być planowana inwestycja budowlana. Dzieje się tak dlatego, że bardzo często mamy do czynienia z brakami bądź błędami w komunikacji pomiędzy zainteresowanymi podmiotami, a mieszkańcami danego obszaru - beneficjentami rzeczywistymi budowy.
Przez opłatę adiacencką należy rozumieć opłatę, ustaloną w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym budową urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, albo opłatę ustaloną w związku ze scaleniem i podziałem nieruchomości, a także podziałem nieruchomości.
Zgodnie z art. 21 ust. 2 Konstytucji wywłaszczenie jest dopuszczalne jedynie dla realizacji celów publicznych i za słusznym odszkodowaniem. Polskie prawo przewiduje kilka przypadków, w których właściciel nieruchomości może zostać pozbawiony prawa własności, a szczegółowe regulacje w tym zakresie są zawarte m.in. w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, ustawie z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, ustawie z dnia 28 marca 2003 roku o transporcie kolejowym, czy ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 roku o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu. Choć każda z powyższych regulacji w pewien sposób różni się w zakresie procedury wywłaszczania nieruchomości, możliwe jest jednakże przedstawienie ogólnych założeń dotyczących zasad wypłacania odszkodowania z tytułu wywłaszczenia w polskim prawie.
Znaczna część obecnie realizowanych transakcji na rynku nieruchomości, zarówno o charakterze indywidualnym jak i komercyjnych, odbywa się z udziałem zawodowych pośredników. W zależności od pośrednika zakres usług oferowanych przez te osoby jest bardzo różny, od prostego skontaktowania/skojarzenia potencjalnego sprzedającego z kupującym, lub wynajmującego z najemcą, po pomoc w znalezieniu odpowiedniej oferty, sprawdzenie stanu technicznego lokalu, czy wreszcie asystowanie przy załatwianiu koniecznych formalności.
Zarówno najem, jak i dzierżawa są charakterystycznymi sposobami korzystania z lokali mieszkalnych. Szczególnie charakteryzują się tym, że należą one do kategorii umów nazwanych – czyli dotyczą zasady swobody, zgodnie z którą strony mogą swobodnie kształtować jej treść, pod warunkiem, jeżeli nie jest to sprzeczne z przepisami obowiązującego prawa i zasadami współżycia społecznego.
