Mech koralowy zajmuje czołowe miejsce wśród roślin, których owoce są bardziej ozdobne niż kwiaty. Nertera pochodzi z górskich rejonów Ameryki Południowej Jest to niska bylina o jasnozielonych drobnych liściach, wypełniających zwykle całą powierzchnię doniczki. Liście mchu koralowego tworzą zieloną darń usianą owocami – niejadalnymi jagodami, które tworzą się z niepozornych zielonych kwiatków i utrzymują aż do zimy. Małe, gwiazdkowate, białe kwiaty pojawiają się na przełomie kwietnia i maja, w sierpniu zaś dojrzewają jagody wielkości grochu.
Bazylia należy do najbardziej aromatycznych ziół, a ich liście wzbogacają smak wielu potraw, sałatek i sosów. Istniej wiele odmian bazylii, które oprócz aromatu mogą mieć też walory ozdobne. Bazylię można uprawiać zarówno w ogrodzie, jak i w doniczce na parapecie, tarasie lub balkonie. Zobacz jak wyhodować i dbać o bazylię?
Niewiele krzewów posiada tak wiele zalet jak świdośliwa kanadyjska. Jest to jeden z najbardziej odpornych na mróz krzewów rosnących w naszych warunkach, nie ma wielkich wymagań, dekoracyjnie kwitnie wiosną, ma jadalne owoce, a jego liście efektownie przebarwiają się jesienią. Poza tym, sprawdzi się w każdym ogrodzie, ponieważ nie osiąga bardzo dużych rozmiarów i dobrze znosi cięcie. Świdośliwa świetnie nadaje się zarówno na naturalne szpalery lub wyższe żywopłoty, jak i na pojedynczy akcent w ogrodzie.
Jeśli decydujemy się na zimozielony żywopłot z iglaków, najlepiej wybrać pewne i wytrzymałe na mróz i warunki siedliskowe rośliny. Najpopularniejsze żywotniki (tuje) nie mają dużych wymagań, ale lepiej rosną na umiarkowanie wilgotnych glebach. Z kolei cisy lub choiny kanadyjskie będą dobre do cienia. Co zrobić, jeśli chcemy mieć szybko rosnący żywopłot, ale mamy suche, piaszczyste podłoże w ogrodzie lub leśną działkę?
Po wiosennej i wczesnoletniej eksplozji kwitnienia większości ogrodowych roślin szukamy kolejnych gatunków, które zachwycą kwiatami. Jedną z takich roślin może być milin amerykański, który jest pnączem o wspaniałych kwiatach ukazujących się od lipca aż do października. Efektowne, trąbkowate kwiaty mogą być żółte, czerwone lub pomarańczowe, w zależności od odmiany. Jak dbać o milin i gdzie go posadzić?
Coraz częściej w ogrodach ozdobnych znajdują się rośliny, które są nie tylko, ozdobą ale mogą być też źródłem wartościowych owoców. Jest tak w przypadku aronii, jagody kamczackiej czy pigwowców. Rośliny te okazale kwitną lub jesienią ładnie wybarwiają się ich liście, a dodatkowo możemy wykorzystywać ich zdrowe owoce. Podobnie jest z borówką amerykańską. Jak posadzić te rośliny, aby rosły zdrowo i owocowały?
Kolumnea (Columnea) jest piękną rośliną zwieszającą się, wytwarzające długie i okazałe pędy. Szczególną uwagę zwracają jej łososiowo-czerwone lub czerwone kwiaty. W naturalnym środowisku rośnie w tropikalnych i podzwrotnikowych lasach Ameryki. Ma tam przeważnie formę krzewów i roślin pnących, rzadziej roślin zielnych. Dorasta do 1 m długości. Kwiaty wyrastają pojedynczo z kątów liści i są główną ozdobą. Są one liczne, duże, bo do 8 cm długości. Kwitnie w okresie jesieni lub późnej zimy. Rośliny te umieszcza się w wiszących doniczkach, w miejscu widnym.
Do uprawy w pomieszczeniach nadają się dwa gatunki z rodzaju jaśmin: jaśmin lekarski (Jasminum officinale) i wielkokwiatowy (Jasminum polyanthum). Rośliny te tworzą długie, wijące się wokół podpór pędy, dające się formować, np. na pałąku. Ich liście są pierzasto złożone, a kwiaty białe i pachnące. Jaśmin lekarski kwitnie od czerwca do października, a wielkokwiatowy od lutego do końca kwietnia.
Oliwka europejska (Olea europaea) to małe, zimozielone drzewo o wąskich, lancetowatych liściach, skórzastych i szarozielonych. Niepozorne kwiaty są żółtobiałe. Później zawiązują się pestkowce – oliwki, najpierw zielone, potem lśniące i czarne. Stare okazy pojemnikowe zwykle mogą wytwarzać oliwki jadalne, ale potrzebują do tego bardzo dużo światła i wysokiej temperatury.
Skrętnik (Streptocarpus) swoim wyglądem przypomina storczyki. Pochodzi z Afryki Południowej, gdzie rośnie w tropikalnych lasach. Jest to dwuletnia, zielona roślina cechująca się dużymi, lejkowatymi kwiatami. Wyrastają one na wysokich pędach (ok. 20 cm) i mogą mieć najrozmaitsze kolory: różowy, czerwony, biały, liliowy lub niebieski. W dobrych warunkach mogą kwitnąć nieprzerwanie od bardzo wczesnej wiosny do późnej jesieni.
Większość roślin owadożernych ma podobne wymagania uprawowe i można je hodować w domu. Do uprawy tych roślin potrzebne jest jasne stanowisko, o dość dużej wilgotności powietrza. Bardzo istotne jest, aby woda do ich podlewania była miękka. Najlepszym podłożem do prawidłowego rozwoju jest gleba kwaśna o pH 3 do 5. Przesadzanie jest zabiegiem, który powinniśmy wykonać raz na 2–3 lata na wiosnę, kiedy korzenie rośliny zaczynają przedostawać się na zewnątrz doniczki, a torf, w którym rosną, jest zbity.
Roślina ta jest epifitem. Pochodzi z Nowej Gwinei i Australii. Wytwarza dwa rodzaje liści. Liście górne, płodne są szarozielone i widlaste, przypominają poroże łosia. Od spodu pokryte są gwiazdkowatymi włoskami absorbującymi. Dolne liście są tarczowate, zielone za młodu, później brunatne, przylegają do pnia drzewa i tworzące zbiorniki. Jest to niezwykła roślina do dekoracji wnętrz, szklarni lub werandy. Możemy ją hodować zarówno na kawałku kory, jak i w doniczce.
Niedobór światła, suche i ciepłe powietrze, duże wahania wilgotności podłoża i powietrza mogą powodować, że rośliny rosną wolno, gubią liście, a nawet zamierają. Niekiedy mimo usilnych zabiegów, które poprawiają te warunki, nie widać efektów. Może to być spowodowane jeszcze jednym czynnikiem, o którym często zapominamy. Warto zwrócić uwagę na czystość roślin.
