Pracownikowi, w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, za okres czasowej niezdolności do pracy przysługuje prawo do wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłku chorobowego. Pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, mianowania, powołania, wyboru oraz spółdzielczej umowy o pracę. Do kategorii tej zaliczamy również pracowników młodocianych.
Dorosłe osoby niepełnosprawne i ich opiekunowie mogą liczyć na pomoc finansową (renta z tytułu niezdolności do pracy, zasiłek pielęgnacyjny, dodatek mieszkaniowy, zasiłek celowy specjalny, specjalny zasiłek opiekuńczy), opiekę w domu i poza nim, dofinansowanie z PFRON i NFZ oraz dopłaty do zatrudnienia.
Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego przysługuje osobie, która po
wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego (tj. po wykorzystaniu
182 lub 270 dni) jest nadal niezdolna do pracy. Świadczenie
rehabilitacyjne przyznawane jest wówczas, gdy stan zdrowia pracownika
wskazuje na to, że dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie
zdolności do pracy (art. 18 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Świadczenie
przysługuje również wtedy, gdy chory został skierowany na badanie przez
lekarza orzecznika ZUS w celu przyznania renty z tytułu niezdolności do
pracy, a lekarz orzekł, że rokuje on odzyskanie zdolności do pracy.