Kiedy przedsiębiorca nie musi tworzyć PPK? Z dniem 1 stycznia 2021 r. przepisy Ustawy o Pracowniczych Planach Kapitałowych – dalej ustawa o PPK, objęły ostatnią grupę pracodawców. Tym samym wszystkie podmioty, które zatrudniają choćby jedną osobę są zobowiązane wdrożyć PPK w swoim zakładzie pracy. Warto przy tym pamiętać, że definicja osoby zatrudnionej na gruncie wspomnianej ustawy obejmuje nie tylko pracowników (zatrudnionych na podstawie umowy o pracę), ale m.in. także osoby zatrudnione na podstawie umowy zlecenia (lub innej o świadczenie usług), jeżeli z tego tytułu podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym. Niski próg ilościowy – wystarczy zatrudnianie jednej osoby – w połączeniu z szeroką definicją osoby zatrudnionej, ma urzeczywistniać jedną z nadrzędnych cech programu, tj. powszechność PPK. Powstaje pytanie, czy nie ma wyjątków od tak ustanowionej zasady?
Obsługa PPK może być albo koszmarem działu kadr, albo procesem, o którym, jak o oddychaniu, po prostu się nie myśli. Wszystko zależy od tego, jakie oprogramowanie (i czy w ogóle) wspomaga dział personalny w realizacji zadań związanych z obsługą PPK. Jaki zatem powinien być program, który pozwoli na sprawną realizację PPK bez nadmiernego obciążania pracowników?
PPK zaczynają obowiązywać w średnich i małych firmach. Od wieku osoby zatrudnionej zależy, czy zostanie zapisana do PPK automatycznie, czy też, aby rozpocząć oszczędzanie w tym programie, będzie musiała złożyć wniosek do pracodawcy. 70-latek będzie liczony do stanu zatrudnienia, ale umowy o prowadzenie w jego imieniu pracodawca już nie podpisze.