Poręczenie

Poręczenie to forma zabezpieczenia płatności przez dłużnika, która jest bardzo często wykorzystywana w praktyce gospodarczej. Przyczyną dużej popularności poręczenia może być fakt, iż jest to forma stosunkowo prosta i wygodna dla wierzyciela. Co więcej, udzielenie poręczenia nie powoduje zbyt wielu formalności. Co jeszcze warto wiedzieć na ten temat?

Ugoda - zabezpieczenie wierzytelności. W czasach pandemii COVID-19 wielu przedsiębiorców boryka się z problemem uzyskiwania terminowej zapłaty z tytułu zawartych przez siebie kontraktów. Zawarte umowy często jednak wiążą się z wieloletnią współpracą pomiędzy ich stronami – a co za tym idzie – sądowe rozwiązanie sporu może zniszczyć dotychczasową kooperację między nimi. Nie zawsze bowiem brak zapłaty wynika z braku chęci wywiązania się przez dłużnika ze swoich powinności, a związane jest często z chwilowo gorszą płynnością finansową. Ugoda stanowi polubowne rozwiązanie sporu, które rokuje na możliwość kontynuowania istniejącej już współpracy. Jak wówczas przedsiębiorcy mogą się wzajemnie zabezpieczyć? Poniżej opisujemy przykładowe sposoby zabezpieczenia roszczeń stron.

Jeżeli dojdzie do udzielenia poręczenia bez wynagrodzenia, wówczas podmiot otrzymujący nieodpłatne świadczenie, ma obowiązek rozpoznać przychód. Mimo że poręczenie, jak wyjaśnia ekspert Grant Thornton, może być udzielone na dłuższy okres, przychód należy rozpoznać jednorazowo, w momencie udzielenia poręczenia.

Umowa poręczenia została uregulowana w przepisach kodeksu cywilnego. W ramach tej umowy poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. Dzięki zawarciu umowy poręczenia wierzyciel zyskuje dodatkową osobę, która zapewnia, że wypełni zobowiązanie za dłużnika.

Zdaniem organów podatkowych zwolnienie z długu poręczyciela wekslowego nie wywołuje dla niego skutku w postaci powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych o ile na skutek tego zwolnienia nie uzyskał żadnego przysporzenia majątkowego. W szczególności wartość zwolnienia z długu, nie jest dla poręczyciela w takiej sytuacji przychodem podlegającym opodatkowaniu PIT.

Za pomocą umowy poręczenia poręczyciel przyjmuje na siebie obowiązek wykonania zobowiązania, w przypadku, gdyby dłużnik go nie wykonał. Podpisanie umowy poręczenia nie wymaga jednak zgody dłużnika. Jakie elementy musi posiadać umowa poręczenia? Jak je sformułować?

Umowa poręczenia jest umową cywilną i regulowana jest przez Kodeks cywilny. Poręczenie polega na zabezpieczeniu długu.

Przez instytucję finansową należy rozumieć podmiot niebędący bankiem ani instytucją kredytową, którego podstawowa działalność będąca źródłem większości przychodów polega na wykonywaniu działalności gospodarczej.

Zawieranie umów przez spółkę z osobą wchodzą w skład jej władz jest dość częstym zjawiskiem w praktyce. W niektórych sytuacjach trzeba jednak uzyskać zgodę organu właścicielskiego.

Zawarcie umowy rodzi po stronie dłużnika obowiązek spełnienia świadczenia. Gwarancją wykonania tego obowiązku jest majątek dłużnika. Dłużnik może okazać się jednak niewypłacalny. Wierzycielowi powinno zależeć na tym aby zabezpieczyć spłatę długu. Posłużyć w tym celu może się poręczeniem.

Żyrant - potoczne określenie poręczyciela, przeniesione z prawa wekslowego.