Państwowa jednostka budżetowa posiada budynki i grunty, za które opłaca do urzędu miasta podatek od nieruchomości. Podatek jest płatny w ratach miesięcznych w wysokości po 125 zł. W związku z tym, że jednostka budżetowa otrzymała w planie finansowym środki finansowe na całą roczną kwotę podatku i posiadała wolne środki pieniężne na rachunku bankowym, opłaciła w styczniu z góry całą kwotę rocznego podatku w łącznej wysokości 1500 zł. Podczas przeprowadzanej corocznej kontroli finansowej inspektorzy kontroli - oprócz błędnej klasyfikacji i nieprawidłowego konta księgowego - wskazali na nieefektywne dokonanie wydatków budżetowych. Protokół kontroli z tymi zarzutami jeszcze nie wpłynął, a jednostka ma wątpliwość, czy takie działanie jest nieprawidłowe i stanowi naruszenie przepisów prawa. Dodatkowo, jaki jest właściwy paragraf klasyfikacji budżetowej i konto księgowe kosztów do ewidencji podatku od nieruchomości?
Nieprawidłowość: Dla podatników podatku od nieruchomości, będących właścicielami więcej niż jednej nieruchomości, położonych w różnych miejscowościach na terenie gminy, zakładano tyle kart kontowych, ile mieli nieruchomości. W efekcie zarówno przypis podatku, jak i jego wpłaty były ujmowane na poszczególnych kontach na podstawie dowodów PK - „Polecenie księgowania” poprzez rozksięgowanie podatku należnego i wpłaconego na karty kontowe poszczególnych nieruchomości.
Resort finansów określił wysokość stawek maksymalnych podatków i opłat lokalnych jakie będą obowiązywać w 2019 roku. Nowe stawki dotyczą podatku od nieruchomości, podatku od środków transportowych, opłaty targowej, opłaty miejscowej, opłaty uzdrowiskowej, opłaty od posiadania psów oraz opłaty reklamowej. Z uwagi na wzrost cen towarów i usług stawki maksymalne w 2019 roku będą wyższe w porównaniu z 2018 rokiem o 1,6%.
Zgodnie z nowymi przepisami, które wchodzą w życie 14 lipca br., opodatkowaniu podlegać będą wyłącznie „części budowlane” elektrowni wiatrowych (np. maszt, fundament). Pozostałe elementy, jak podkreśla ekspert Grant Thornton, w praktyce decydujące o wartości całej elektrowni (np. gondola, generator prądotwórczy, układ sterowania, wirnik) będą wolne od obciążenia.
Uporządkowanie i ujednolicenie w skali kraju zasad opodatkowania gruntów, przez które przebiega infrastruktura liniowa służąca do przesyłania albo dystrybucji płynów, pary, gazów lub energii elektrycznej oraz infrastruktury telekomunikacyjnej - to cel projektu nowelizacji ustawy o podatku rolnym, o podatkach i opłatach lokalnych oraz o podatku leśnym, nad którym trwają obecnie prace w Sejmie. Nowe regulacje mają obowiązywać od 1 stycznia 2019 r.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z przywołanym przepisem, kosztami podatkowymi są wszelkie racjonalne ekonomicznie koszty, które wykazują związek
z przychodami, a które jednoczenie nie zostały uwzględnione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych.
W przepisach dotyczących podatku od nieruchomości (w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych) a także w ustawie o podatku rolnym i ustawie o podatku leśnym zostanie jednoznacznie określone, że posadowienie infrastruktury elektroenergetycznej służącej do przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej, nie zmienia sposobu opodatkowania tych gruntów, a samo umieszczenie linii elektroenergetycznej napowietrznej - nad gruntem i kablowej - w gruncie, nie stanowi zajęcia tego gruntu na prowadzenie działalności gospodarczej. Taka zmiana znalazła się w wykazie prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów, a projekt nowelizacji ww. ustaw ma zostać przyjęty przez Radę Ministrów jeszcze w II kwartale 2018 roku.
W przypadku, gdy budynek jest użytkowany bez stosownego pozwolenia, jego właściciel może być zobowiązany do zapłaty zarówno sankcji, jak i podatku od nieruchomości. Obie te daniny wzajemnie się nie wykluczają. Takie wnioski płyną z trzech wyroków NSA, które zapadły 1 sierpnia 2017 r. (sygn. II FSK 1921/15, II FSK 2646/15, II 2647/15).
Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego nie można zakładać z góry, że skoro jedno z małżonków jest przedsiębiorcą, to będące przedmiotem współposiadania grunty należy zakwalifikować jako grunty związane z działalnością gospodarczą opodatkowane najwyższą stawką. Niezbędne jest każdorazowo ustalenie faktycznego sposobu wykorzystania opodatkowanego gruntu, którego współposiadaczem pozostaje osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. 12 grudnia 2017 roku Trybunał Konstytucyjny orzekł, że przepis art. 1a ust. 1 pkt 3 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych rozumiany w ten sposób, że wystarczającą przesłanką zakwalifikowania gruntu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości do kategorii gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest prowadzenie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną będącą jego współposiadaczem, jest niezgodny z Konstytucją RP.
