Państwowa jednostka budżetowa posiada budynki i grunty, za które opłaca do urzędu miasta podatek od nieruchomości. Podatek jest płatny w ratach miesięcznych w wysokości po 125 zł. W związku z tym, że jednostka budżetowa otrzymała w planie finansowym środki finansowe na całą roczną kwotę podatku i posiadała wolne środki pieniężne na rachunku bankowym, opłaciła w styczniu z góry całą kwotę rocznego podatku w łącznej wysokości 1500 zł. Podczas przeprowadzanej corocznej kontroli finansowej inspektorzy kontroli - oprócz błędnej klasyfikacji i nieprawidłowego konta księgowego - wskazali na nieefektywne dokonanie wydatków budżetowych. Protokół kontroli z tymi zarzutami jeszcze nie wpłynął, a jednostka ma wątpliwość, czy takie działanie jest nieprawidłowe i stanowi naruszenie przepisów prawa. Dodatkowo, jaki jest właściwy paragraf klasyfikacji budżetowej i konto księgowe kosztów do ewidencji podatku od nieruchomości?
Nieprawidłowość: Dla podatników podatku od nieruchomości, będących właścicielami więcej niż jednej nieruchomości, położonych w różnych miejscowościach na terenie gminy, zakładano tyle kart kontowych, ile mieli nieruchomości. W efekcie zarówno przypis podatku, jak i jego wpłaty były ujmowane na poszczególnych kontach na podstawie dowodów PK - „Polecenie księgowania” poprzez rozksięgowanie podatku należnego i wpłaconego na karty kontowe poszczególnych nieruchomości.
Resort finansów określił wysokość stawek maksymalnych podatków i opłat lokalnych jakie będą obowiązywać w 2019 roku. Nowe stawki dotyczą podatku od nieruchomości, podatku od środków transportowych, opłaty targowej, opłaty miejscowej, opłaty uzdrowiskowej, opłaty od posiadania psów oraz opłaty reklamowej. Z uwagi na wzrost cen towarów i usług stawki maksymalne w 2019 roku będą wyższe w porównaniu z 2018 rokiem o 1,6%.
Zgodnie z nowymi przepisami, które wchodzą w życie 14 lipca br., opodatkowaniu podlegać będą wyłącznie „części budowlane” elektrowni wiatrowych (np. maszt, fundament). Pozostałe elementy, jak podkreśla ekspert Grant Thornton, w praktyce decydujące o wartości całej elektrowni (np. gondola, generator prądotwórczy, układ sterowania, wirnik) będą wolne od obciążenia.
Uporządkowanie i ujednolicenie w skali kraju zasad opodatkowania gruntów, przez które przebiega infrastruktura liniowa służąca do przesyłania albo dystrybucji płynów, pary, gazów lub energii elektrycznej oraz infrastruktury telekomunikacyjnej - to cel projektu nowelizacji ustawy o podatku rolnym, o podatkach i opłatach lokalnych oraz o podatku leśnym, nad którym trwają obecnie prace w Sejmie. Nowe regulacje mają obowiązywać od 1 stycznia 2019 r.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z przywołanym przepisem, kosztami podatkowymi są wszelkie racjonalne ekonomicznie koszty, które wykazują związek
z przychodami, a które jednoczenie nie zostały uwzględnione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych.
W przepisach dotyczących podatku od nieruchomości (w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych) a także w ustawie o podatku rolnym i ustawie o podatku leśnym zostanie jednoznacznie określone, że posadowienie infrastruktury elektroenergetycznej służącej do przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej, nie zmienia sposobu opodatkowania tych gruntów, a samo umieszczenie linii elektroenergetycznej napowietrznej - nad gruntem i kablowej - w gruncie, nie stanowi zajęcia tego gruntu na prowadzenie działalności gospodarczej. Taka zmiana znalazła się w wykazie prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów, a projekt nowelizacji ww. ustaw ma zostać przyjęty przez Radę Ministrów jeszcze w II kwartale 2018 roku.
W przypadku, gdy budynek jest użytkowany bez stosownego pozwolenia, jego właściciel może być zobowiązany do zapłaty zarówno sankcji, jak i podatku od nieruchomości. Obie te daniny wzajemnie się nie wykluczają. Takie wnioski płyną z trzech wyroków NSA, które zapadły 1 sierpnia 2017 r. (sygn. II FSK 1921/15, II FSK 2646/15, II 2647/15).