Z uzyskanych przez jednostkę informacji wynika, że z § 605 można zapłacić tylko i wyłącznie za te środki trwałe, które księgowane są następnie na koncie 013 „Pozostałe środki trwałe”. Natomiast z § 606 finansuje się wszystkie te zakupy, które księgowane są na koncie 011 „Środki trwałe”. Nie ma żadnej możliwości, aby zapłacić z paragrafu wydatków bieżących (§ 421) niczego, co następnie zaksięgowane będzie na koncie 013. Z § 421 - z pozyskanych informacji - można sfinansować tylko to, co jest kosztem, nie jest środkiem trwałym (ani podstawowym, ani pozostałym). Czy faktycznie wydatki z § 605 i § 606 można w ten sposób uprościć?
Jednostka budżetowa (MOPS) realizująca szereg różnych zadań z zakresu pomocy społecznej, świadczeń rodzinnych, pieczy zastępczej, prowadzi również dwa środowiskowe domy pomocy (dalej: ŚDP). Z planu finansowego ŚDS opłacani są pracownicy świadczący wsparcie dla uczestników ŚDS, oraz jedna osoba z działu finansowo-księgowego obsługująca zadanie. Czy zatem sfinansowanie z tych środków szkolenia z rachunkowości budżetowej dla kierownictwa działu będzie prawidłowym wykorzystaniem środków z dotacji? Kierownictwo, mimo że jest finansowane z innych środków, odpowiada za organizację całej rachunkowości, zarządza wszystkimi środkami (również dotacją na ŚDS), nadzoruje pracę działu (również osobę księgującą ŚDS). Czy zatem w myśl obowiązujących przepisów (zwłaszcza dotyczących gospodarności środków z dotacji) można sfinansować środkami z dotacji szkolenie z rachunkowości budżetowej zastępcy głównego?
Państwowa jednostka budżetowa zawarła umowę na dostarczenie dla jej potrzeb 3 nowych samochodów osobowych wraz ze specjalistycznym wyposażeniem technicznym. W zawartej umowie pomiędzy jednostką budżetową a dostawcą samochodów określono termin dostawy, a także zawarto zapis o karze umownej w wysokości 0,2% wartości zamówienia za każdy dzień zwłoki w dostawie. Kontrahent dostarczył pojazdy z 10-dniowym opóźnieniem, w związku z czym jednostka naliczyła karę umowną w łącznej wysokości 6000 zł. Dostawca nie zapłacił kary umownej, jednostka po 1 roku wysłała do niego wezwanie do zapłaty, a następnie po 3 latach skierowała pozew do sądu. Czy w tym przypadku czynność ta nie była podjęta zbyt późno w kontekście przepisów prawa finansowego i czy można tu mówić o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych?