W interpretacji z dnia 2 lutego 2015 r., znak: IPPB1/4511-3-1/15-2/AM (niepublikowana) uznano zwolnienie opodatkowania odszkodowania z podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja ta, wydana w wyniku skargi podatnika, w sposób jednak wyraźny nie dotyczył odsetek, jakie ten uzyskał od tego odszkodowania – gdyż o to nie pytał. Sprawa odsetek była bowiem przedmiotem odrębnej interpretacji (IPPB4/415-131/14-4/JK z dnia 14 maja 2014 r.), której eliminacje z obrotu prawnego potwierdził ostatecznie wydany niedawno wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2571/15. Uchylenie to nastąpiło z ciekawych przyczyn proceduralnych (opisanych w wyroku Sądu I instancji: z dnia III SA/Wa 2741/14 z dnia 1 kwietnia 2015 r.), które jednak nie są przedmiotem niniejszego artykułu. Ten ma bowiem odpowiedzieć na pytanie: co z odsetkami od odszkodowania na gruncie PIT?
W przypadku, gdy wypowiedzenie umowy o pracę jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, a także w przypadku, gdy z pracownikiem rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, pracownikowi zgodnie z przepisami kodeksu pracy przysługuje w szczególności roszczenie o odszkodowanie, co do zasady w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Czy w związku z tym wysokość tego odszkodowania jest wyższa w przypadku, gdy strony umowy o pracę uzgodniły dłuższy niż ustawowy okres wypowiedzenia?
Ogół właścicieli lokali nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową, która może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana – wskazuje ustawa o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1892). Samo powstanie wspólnoty mieszkaniowej nie jest jednak wystarczające do tego, aby wspólnota mogła dochodzić wobec dewelopera roszczeń z tytułu rękojmi i roszczeń odszkodowawczych za wady części wspólnych budynku, czy wady poszczególnych lokali.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną, w której uznał za prawidłowe stanowisko spółki, zgodnie z którym pomimo faktu, że obecnie występuje sytuacja, w której pożyczkodawca i pożyczkobiorca mają tego samego wspólnika, który posiada nie mniej niż po 25% udziałów w obu tych podmiotach, to okoliczność ta nie stanowi podstawy do zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 bądź art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT. Dla zastosowania omawianych przepisów wymagane jest bowiem, by w dniu zawarcia umowy pożyczki występowały stosowne powiązania pomiędzy pożyczkobiorcą a pożyczkodawcą, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.