Podczas minimalnego okresu urlopu wypoczynkowego, gwarantowanego na mocy prawa Unii, pracownik ma prawo do zwykłego wynagrodzenia, pomimo wcześniejszych okresów pracy w obniżonym wymiarze czasu pracy. Jednakże czas trwania tego minimalnego urlopu wypoczynkowego zależy od faktycznie wykonanej pracy podczas okresu rozliczeniowego, a tym samym okresy pracy w obniżonym wymiarze czasu pracy mogą skutkować tym, że ten minimalny urlop jest krótszy niż cztery tygodnie. Tak orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 13 grudnia 2018 r. w sprawie C-385/17.
Ustawa o pracowniczych planach kapitałowych - dalej PPK wchodzi w życie od 1.01.2019 r., a już od 1.07.2019 r. największe firmy, zatrudniające co najmniej 250 osób, będą objęte obowiązkiem otworzenia PPK. Następnie co pół roku obowiązkiem tym będą obejmowane także mniejsze podmioty. Docelowo wszystkie przedsiębiorstwa będą musiały założyć i prowadzić PPK, chyba że obejmie je ustawowe zwolnienie z tego wymogu. W związku z objęciem podmiotów zatrudniających wymogiem założenia i prowadzenia PPK nałożone zostaną na nie nowe, nieznane wcześniej obowiązki, w szczególności w zakresie zawierania umów: o zarządzanie PPK i o prowadzenie PPK, obliczania i dokonywania należnych wpłat do PPK, jak również obowiązki informacyjne i obowiązki związane z samą obsługą administracyjną programu.
6 listopada 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że Spadkobiercy zmarłego pracownika mogą skutecznie domagać się od jego byłego pracodawcy ekwiwalentu pieniężnego za coroczny płatny urlop, który nie został wykorzystany przez zmarłego. Prawo zmarłego pracownika do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop jest bowiem przenoszone w drodze dziedziczenia na jego spadkobierców. Jeżeli prawo krajowe wyklucza taką możliwość, to jest w tym zakresie niezgodne z prawem UE, a spadkobiercy mogą powoływać się bezpośrednio na prawo UE zarówno wobec pracodawcy publicznego, jak i pracodawcy prywatnego.
Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że pracownik nie może automatycznie utracić nabytego prawa do corocznego płatnego urlopu ze względu na to, że nie złożył wniosku urlopowego. Prawo to może wygasnąć, jeśli pracodawca udowodni, że pracownik umyślnie nie wystąpił o coroczny płatny urlop po uprzednim umożliwieniu mu rzeczywistego skorzystania z prawa do tego urlopu, prawo Unii nie stoi na przeszkodzie utracie ani tego prawa.