Typowa cewka zapłonowa jest autotransformatorem z wydzielonym fragmentem uzwojenia, wykonanym znacznie grubszym drutem nawojowym, niż reszta. Uzwojenie to jest niskonapięciowe, czyli to, które podłącza się do aparatu zapłonowego, a ściślej – do styków przerywacza lub odpowiednich wyprowadzeń modułu elektronicznego.
Prądnice prądu stałego, jakie stosowano w samochodach w czasach, gdy alternatory były nieznane lub zbyt drogie dla aut popularnych, wymagały dodatkowego osprzętu, jakim był regulator napięcia, różniący się znacznie od regulatorów, używanych z alternatorami.