Praktyka funkcjonowania gminnych organów podatkowych wskazuje, że mimo ustania relacji prawnopodatkowej z powodu zgonu podatnika, realizowane są dalsze wpłaty należności podatkowych w jego imieniu. Istnieją również nadpłaty na koncie zmarłego, powstałe za jego życia, które organ podatkowy winien zwrócić w stosownym czasie. Jak zatem powinien postąpić w tym zakresie organ podatkowy, by zachować regulacje obowiązującego prawa, a jednocześnie rozliczyć występujące nadpłaty?
Zasady dokumentowania operacji gospodarczych, w tym warunki jakim powinny odpowiadać dowody księgowe, stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych, zostały wskazane w przepisach ustawy o rachunkowości. W świetle tych regulacji dowody księgowe powinny być rzetelne, czyli zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, wolne od błędów rachunkowych oraz zawierać określone przez ustawodawcę elementy.
Doradcy podatkowi chcą mieć aktywny udział w tworzeniu dobrego, jasnego prawa dla przedsiębiorców, dlatego m.ni. postulują określenie granic dozwolonej optymalizacji, aby poprawić bezpieczeństwo obrotu gospodarczego. – Planujemy przeprowadzić konsultacje w zakresie granic optymalizacji po to, żeby wydać wytyczne w tej kwestii – zapowiada Ministerstwo Finansów, wsłuchując się w głos samorządu doradców podatkowych.
Projekt nowelizacji ustawy o PIT, która pozwoli podatnikom amortyzować otrzymane w spadku lub darowiźnie środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, co od 1 stycznia nie jest możliwe, nadal jest na etapie prac legislacyjnych. Ustawodawca zamierza przywrócić stan prawny sprzed 1 stycznia 2018 r., aczkolwiek, jak zauważa ekspert Grant Thornton, kształt nowych przepisów znów będzie rodził pytania co do ich wykładni.
Zdaniem przedsiębiorców klauzula pewności prawa nie stanowi tak skutecznego narzędzia, jakim miała być w pierwotnym założeniu. Zwracają oni uwagę, że obronie praw przedsiębiorców służą też inne instrumenty, takie jak klauzula in dubio pro tributario, czy też szereg zasad generalnych wprowadzanych w ramach Prawa przedsiębiorców, jak choćby rozstrzyganie wątpliwości faktycznych na ich korzyść, czy zasada „co nie jest prawem zabronione, jest dozwolone”.
W przypadku odszkodowań, kar umownych i innych wydatków wynikających z odstąpienia przez podatnika od umowy należy uznać, że wykazują one związek z przychodami, wówczas gdy podatnik ma na uwadze możliwość osiągnięcia, choćby nawet potencjalnie jakiegoś przychodu, czy to z określonej innej transakcji, czy też na skutek redukcji kosztów pośrednich, czyli ogólnych, dotyczących całej działalności.
Komisji śledczej do spraw wyłudzeń podatku VAT powinna wyjaśnić, kto odpowiada za przepisy prawne, umożliwiające wyłudzanie, czy można było wcześniej lukę VAT ograniczyć, a jeśli tak, dlaczego tego nie zrobiono - takie m.in. zadania eksperci i politycy, stawiają przed komisją śledczą.
Czy księgowy ma doradzać podatkowo, czy ma nie doradzać? Czy da się w ogóle prowadzić księgi rachunkowe nie doradzając podatkowo? Czy zawody pracujące w rachunkowości (księgowi, doradcy podatkowi, biegli rewidenci) powinny ze sobą współpracować? Na te pytania próbowaliśmy odpowiedzieć podczas debaty o zawodzie księgowego, która odbyła się pod koniec marca br. w Stowarzyszeniu Księgowych w Polsce, prowadzonej przez redakcję Infor.pl.
Czy księgowy ma doradzać podatkowo, czy ma nie doradzać? Czy da się w ogóle prowadzić księgi rachunkowe nie doradzając podatkowo? Czy zawody pracujące w rachunkowości (księgowi, doradcy podatkowi, biegli rewidenci) powinny ze sobą współpracować? Na te pytania próbowaliśmy odpowiedzieć podczas debaty o zawodzie księgowego, która odbyła się pod koniec marca br. w Stowarzyszeniu Księgowych w Polsce, prowadzonej przez redakcję Infor.pl.
Zdaniem Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podatnik zachowuje prawo do odliczenia VAT, gdy prawo to powstało, nawet jeśli ów podatnik z przyczyn niezależnych od jego woli nie mógł wykorzystać towarów lub usług stanowiących podstawę odliczenia. W związku z tym do odmowy odliczenia nie wystarczy, aby nieruchomość pozostała niezajęta po rozwiązaniu umowy najmu, której była przedmiotem, z powodu okoliczności niezależnych od woli jej właściciela.