Nadzwyczajne złagodzenie kary polega na wymierzeniu kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo kary łagodniejszego rodzaju (np. kary grzywny,
czy ograniczenia wolności), zamiast kary pozbawienia wolności. Instytucja ta występowała już w kodeksie z 1932 r., a także w ustawie z 1969, toteż nie dziwi fakt, iż została przyjęta w obowiązującym kodeksie karnym z 6 czerwca 1997 roku.
Pomimo wielu kampanii społecznych podkreślających rolę i znaczenie świadków przemocy, ludzie boją się reagować. Wynika to być może ze stereotypów na temat przemocy, takich jak „jest to sprawa rodzinna”, „w sprawy te nie należy się wtrącać”, „najpierw się kłócą a potem i tak się pogodzą”, „będą mieli pretensje, że się wtrącam” itp.
Sytuację
prawną osoby, która otrzymała wyrok z warunkowym zawieszeniem wykonania kary
(tzw. "zawiasy") i następnie popełniła nowe przestępstwo we wskazanym
okresie próby (oraz w okresie 6 miesięcy od jej zakończenia) określa przepis
art. 75 Kodeksu karnego. Zgodnie z tym przepisem obligatoryjne jest "odwieszenie" kary,
jeżeli nowe przestępstwo było podobne do umyślnego przestępstwa, za które ta
osoba została skazana. Jest to jedynie fakultatywne, jeżeli jest to inne,
nowe przestępstwo (niepodobne do przestępstwa umyślnego, za które dana osoba
została skazana) oraz jeżeli osoba rażąco narusza porządek prawny (w tym
uchyla się od uiszczenia grzywny, od dozoru, wykonania nałożonych obowiązków
lub orzeczonych środków karnych).