Pracownikowi, któremu pracodawca niezgodnie z przepisami wypowiedział umowę o pracę, a także ten, który został zwolniony z pracy dyscyplinarnie, a który ją podjął ponownie w wyniku przywrócenia do pracy, powinien otrzymać wynagrodzenie za czas, kiedy nie pracował nigdzie indziej.
Strony samodzielnie kształtują w umowie o pracę wysokość wynagrodzenia za pracę, w zakresie przyznanej im autonomii, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy i zasadą swobody umów wynikającą z Kodeksu cywilnego. Swoboda ta nie jest jednak absolutna. Aby nie narazić się na spór z ZUS w zakresie zasadności ustalenia pracownikowi pensji w danej wysokości, pracodawca powinien określić wynagrodzenie w godziwej wysokości, tj. właściwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, biorąc pod uwagę obowiązujące stawki czy pracowników wykonujących tę samą lub podobną pracę.
Idea controllingu polega na zbudowaniu logicznego systemu, który pomoże kadrze kierowniczej podejmować bardziej wiarygodne i trafne decyzje, poprzez uporządkowane połączenie różnorakich elementów strukturalnych w przedsiębiorstwie, które biorą udział w gospodarczej działalności wyrażonej w przekroju ekonomicznym, finansowym, technicznym oraz organizacyjnym. Celem niniejszego artykułu jest sklasyfikowanie różnych typów i odmian controllingu ze szczególnym uwzględnieniem podziału na controlling operacyjny i strategiczny.
Przedsiębiorstwa stawiają przed sobą ambitne cele, które muszą zrealizować w określonym czasie. Powinny zatem śledzić postęp swojej działalności, opracowywać wyniki sprzedaży, analizować podjęte decyzje, przygotowywać okresowe raporty, eliminować nieprawidłowe rozwiązania. Wszystko to umożliwia diagnostyczne narzędzie procesu planowania, koordynacji oraz kontroli, jakim jest controlling.
Od 1 października 2016 r. pracodawców, którzy wysyłają swoich pracowników do pracy za granicą, będą obowiązywały nowe zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne tych pracowników. Obecnie minimalna podstawa wymiaru składek, w wysokości prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia (w 2016 r. 4055 zł), dotyczy tylko tych zatrudnionych, których faktyczne przychody są wyższe niż ta kwota.
Nieodpłatne świadczenie usług ma swoje konsekwencje na gruncie podatkowym. Przedsiębiorca będzie zobowiązany do zapłaty podatku, jeśli daną usługę ktoś wykona dla niego nieodpłatnie. Korzystanie z darmowych usług stanowi bowiem przychód, z którego należy się rozliczyć. Co więcej nieodpłatne świadczenie może być przychodem albo kosztem - przychód stanowi wtedy, gdy darmowe usługi świadczone są na rzecz przedsiębiorcy, kosztem jest zaś wtedy, kiedy to przedsiębiorca wykonuje czynności na czyjąś rzecz za darmo.
Crowdfunding to forma pozyskiwania środków finansowych, wykorzystująca możliwości jakie daje Internet. Różnego rodzaju projekty, rozpropagowane na dedykowanych platformach internetowych, forach społecznościowych a niekiedy blogach, są finansowane poprzez stosunkowo dużą liczbę, przeważnie jednorazowych i drobnych wpłat. Sposób opodatkowania crowdfundingu zależy od tego, czy podmiot pozyskujący w ten sposób finansowanie jest przedsiębiorcą, czy też nie.
Podatnik prowadzący działalność gospodarczą, nie świadczący w jej ramach na rzecz obecnego pracodawcy usług tożsamych z czynnościami, które wykonuje w ramach stosunku pracy, może opodatkować dochody uzyskiwane z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej tzw. podatkiem liniowym na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem wybrania tej formy opodatkowania w stosownym, określonym przepisami prawa terminie.
Przy zbiegu egzekucji komorniczej i administracyjnej, który nastąpi od 8 września 2016 r., pracodawca będzie przekazywał zajęte wynagrodzenie pracownicze na rzecz sądowego albo administracyjnego organu egzekucyjnego, który pierwszy dokonał zajęcia. Jeżeli nie będzie możliwe ustalenie tego pierwszeństwa, wpłata zajętego wynagrodzenia nastąpi na rzecz organu, który dokonał zajęcia na poczet należności w wyższej kwocie. Zatem o właściwości organu egzekucyjnego zobowiązanego do prowadzenia łącznej egzekucji, tak jak dotychczas, nie będzie decydował sąd, lecz wprost ustawa – Kodeks postępowania cywilnego.