Delegowanie pracowników za granicę

Epidemia koronawirusa SARS-CoV-2, wywołującego chorobę COVID-19 spowodowała, że bardzo wielu pracowników zaczęło pracować zdalnie poza stałym miejscem pracy. Przepisy zawarte w tzw. tarczach antykryzysowych również dają możliwość skorzystania z tej formy zatrudnienia. Kluczowym aspektem jest tu okoliczność, że praca zdalna pozwala na zachowanie przez pracowników bezpiecznego dystansu społecznego. Warto jednak wskazać, że umożliwienie pracownikowi pracy zdalnej również poza granicami kraju, w którym osoba ta zwykle wykonuje swoją pracę, może wiązać się zarówno dla pracownika, jak i dla pracodawcy z dodatkowymi konsekwencjami w zakresie podatków, ubezpieczeń czy też spraw związanych z szeroko rozumianymi kwestami imigracyjnymi.

Nowe zasady dotyczą delegowania pracowników do innych państw członkowskich. Firmy będą miały trudność z ustaleniem do jakich zasad mają się stosować, gdzie wysyłać dokumenty czy w jakim miejscu uzyskać informacje o lokalnych regulacjach dotyczących wymaganych warunków pracy.

Zmiany w delegowaniu pracowników, które wejdą w życie 30 lipca 2020 r., nie dotyczą kierowców. Transport drogowy został wyłączony z tej regulacji. Nowe przepisy dotyczące kierowców zaczną obowiązywać 18 miesięcy od wejścia w życie Pakietu mobilności.

8 czerwca 2020 r. komisja transportu Parlamentu Europejskiego poparła kontrowersyjne przepisy dotyczące przewoźników drogowych, tzw. pakiet mobilności. W lipcu br. nad nowy przepisami ma głosować Parlament Europejski na sesji plenarnej.

Wielu polskich pracowników zatrudnionych przez pracodawców w Polsce jest delegowanych do Holandii.  Na przykład, są zatrudnieni tymczasowo przy projekcie w budownictwie w Holandii lub przy projekcie IT. Są także pracownicy samozatrudnieni, którzy prowadzą własny biznes zarejestrowany w Polsce, ale wykonują prace dla usługobiorców w Holandii. Od dn. 1 marca br. wejdzie w życie nowy obowiązek, którego muszą przestrzegać. 

Co poza wynagrodzeniem musi płacić pracodawca oddelegowujący pracownika do Szwajcarii? Wyjątki od minimalnych warunków wynagradzania i urlopu. Jak wygląda procedura rejestracji w ramach 90 dni swobody świadczenia usług? Tego dowiesz się z poradnika przygotowanego przez TAAC Solutions oraz Polsko - Szwajcarską Izbę Gospodarczą.

Na wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców zostało wydane objaśnienie prawne dotyczące procedury uzyskiwania zaświadczeń A1 dla obywateli spoza UE, zatrudnianych przez pracodawców w Polsce, a następnie delegowanych do krajów członkowskich.

Pracownik delegowany jest objęty systemem zabezpieczenia społecznego miejsca pracy, gdy zastępuje innego pracownika delegowanego, nawet jeśli pracownicy ci nie zostali oddelegowani przez tego samego pracodawcę. Jednakże zaświadczenie A1 o przynależności pracownika do systemu zabezpieczenia społecznego państwa członkowskiego pochodzenia wiąże (dopóki nie zostanie ono wycofane lub uznane za nieważne przez to państwo) zarówno instytucje zabezpieczenia społecznego, jak i sądy państwa członkowskiego, w którym praca jest wykonywana, z wyjątkiem przypadków oszustwa lub nadużycia.

21 czerwca 2018 r. brytyjskie MSW przedstawiło szczegóły planowanego systemu rejestracji ponad 3,3 mln obywateli państw Unii Europejskiej - w tym około miliona Polaków - w celu zagwarantowania ich praw po wyjściu Wielkiej Brytanii z UE. Zgodnie z 57-stronicowym dokumentem obywatele UE będą musieli wypełnić trzystopniowy wniosek, dostępny w 23 językach UE (m.in. po polsku), w którym potwierdzą swoją tożsamość, pobyt w Wielkiej Brytanii oraz fakt, że nie byli karani. Wniosek będzie można wypełnić na komputerze, telefonie lub tablecie, a w wyjątkowych sytuacjach - co jest jednak odradzane - także w wersji papierowej. Na podstawie przekazanych informacji system w czasie rzeczywistym przeprowadzi wstępną ocenę aplikacji i wskaże, czy osoba wypełniająca formularz ma prawo ubiegać się o uzyskanie statusu osoby osiedlonej (ang. settled status; jeśli ma powyżej pięciu lat rezydencji w Wielkiej Brytanii) lub tymczasowego statusu osoby osiedlonej (ang. pre-settled status; poniżej pięciu lat).

Pracownik, który ma być delegowany do pracy z Polski do Unii Europejskiej, powinien mieć ustalone w umowie o pracę miejsce pracy w kraju, w którym ma wykonywać pracę. Trzeba mu również zapewnić warunki zatrudnienia nie gorsze niż w państwie, do którego został skierowany, m.in. w zakresie minimalnych okresów odpoczynku, minimalnego wymiaru urlopu wypoczynkowego czy minimalnych stawek wynagrodzenia.