W Polsce na stałe mieszka ponad 2 miliony obcokrajowców. Najliczniejszą i zdecydowanie przeważającą grupę (wg GUS ok. 1,35 miliona) stanowią osoby z Ukrainy. Kolejne kraje ze znaczącą populacją zamieszkującą Polskę to Białoruś, Niemcy, Mołdawia, Rosja, Indie, Gruzja, Wietnam, Turcja i Chiny. Obcokrajowcy pracują, żyją, uczą się, zarabiają …. i zaczynają inwestować. Zakup własnego M to bardzo często pierwsza, poważna inwestycja, ale czy łatwo cudzoziemcom kupić mieszkanie w Polsce i jakie problemy mogą pojawić się na drodze do własnego lokum?
Polskie prawodawstwo przewiduje kilka ścieżek legalizacji zatrudnienia cudzoziemców. W dużej mierze procedura, którą powinien wybrać pracodawca zatrudniający obcokrajowców zależy od kraju pochodzenia kandydata oraz okresu, na jaki przedsiębiorca powierza wykonywanie cudzoziemcowi pracy. W poprzednim artykule omówiliśmy legalizację pracy w oparciu o tzw. procedurę uproszczoną. Ma ona zastosowanie w przypadku pracodawców zatrudniających cudzoziemców z Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Rosji i Ukrainy. Dla obcokrajowców z innych państw, nie będących członkami Wspólnoty Europejskiej, przepisy prawa przewidują legalizację pracy w oparciu o zezwolenie na pracę. Najpowszechniej stosowanym rodzajem zezwolenia jest zezwolenie na pracę typu A.