Certyfikat rezydencji podatkowej

Kopie certyfikatów rezydencji podatkowej stają się coraz bardziej powszechne, szczególnie w dobie pandemii COVID-19. W przeszłości organy podatkowe traktowały tę kwestię bardzo formalnie, tj. dopuszczalne było jedynie posiadanie oryginału certyfikatu w wersji papierowej. Z czasem dopuszczono certyfikaty wydawane elektronicznie, o ile wystawienie w takiej formie pozostawało w zgodzie z lokalnymi przepisami.

Certyfikat rezydencji podatkowej a podatek u źródła. Wątpliwości w zakresie certyfikatów rezydencji wydawanych przez niemieckie organy podatkowe omawiają eksperci z PwC Polska. O czym powinni wiedzieć polscy przedsiębiorcy, którzy realizują transakcje z kontrahentami z Niemiec?

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał korzystne dla podatników orzeczenie dotyczące warunków niepobierania podatku u źródła (WHT). Sąd uznał, że spółka wypłacająca wynagrodzenie (w ramach limitu 2 mln zł rocznie) musi jedynie posiadać certyfikat rezydencji i dokonać odpowiedniej kwalifikacji przychodu w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. Innego zdania są organy podatkowe, które nakazują badanie statusu odbiorcy płatności jako rzeczywistego właściciela (beneficjenta) oraz prowadzenia przez niego rzeczywistej działalności gospodarczej (czyli wymagają one dochowania należytej staranności, czego udokumentowanie sprawia płatnikom w praktyce wiele trudności).

Zmiany wprowadzone przepisami składającymi się na tzw. tarczę antykryzysową 4.0 objęły także kwestie związane z certyfikatami rezydencji i cenami transferowymi. Jaki nowe regulacje, w związku z COVID-19, przygotował ustawodawca w tym zakresie?

Litewska e-Rezydencja (obok funkcjonującej już estońskiej) będzie dla polskich przedsiębiorców stanowić ciekawą alternatywę dla zmiany jurysdykcji podatkowej, w ramach której prowadzona będzie działalność gospodarcza. Litewskie obciążenia podatkowe są bowiem niższe od tych obowiązujących w Polsce.

W październiku ubiegłego roku weszły w życie przepisy ustanawiające Centralny Rejestr Beneficjentów Rzeczywistych (CRBR). Czy mechanizm, czyli obowiązek ujawniania beneficjentów rzeczywistych polskich spółek, poprawi ściągalność podatków?

Polscy podatnicy podatków dochodowych (zarówno PIT jak i CIT) płacący swoim zagranicznym kontrahentom należności z tytułu m.in. korzystania z praw autorskich, znaków towarowych, czy z tytułu usług księgowych, prawnych, reklamowych i niektórych innych muszą (jako płatnicy) przy wypłacie pobierać ryczałtowy podatek dochodowy „u źródła”. Przy czym muszą to robić z uwzględnieniem często korzystniejszych dla podatników postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (upo) zawartych przez Polskę z państwami, w których kontrahent ma swoją rezydencję podatkową. Jednak warunkiem skorzystania ze stawek (lub zwolnień) zawartych w danej umowie upo jest posiadanie ważnego certyfikatu rezydencji kontrahenta. Często podatnicy mają wątpliwości, czy dany certyfikat jest ważny.

Przez długie lata polskie organy podatkowe stały na stanowisku, że niepobranie podatku lub zastosowanie niższej stawki, jeżeli wynikało to z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, możliwe było pod warunkiem przedstawienia certyfikatu rezydencji podatkowej w formie papierowej. E-certyfikaty były honorowane przez fiskus tylko wtedy, gdy organy podatkowe innego państwa w ogóle nie wydawały certyfikatów w wersji papierowej. Jednak obecnie stanowisko fiskusa uległo zmianie. W interpretacji indywidualnej z 26 czerwca 2017 r. wydanej przez Szefa KAS, przyjęto, że certyfikat rezydencji uzyskany w formie elektronicznej będzie dla płatnika podstawą do zastosowania postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ministerstwo Rozwoju przygotowało zmiany przepisów w projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku dochodowym od osób prawnych. Dotyczą one zwolnienia przedsiębiorców z martwego obowiązku jakim jest ubieganie się o certyfikat rezydencji podatkowej zagranicznej linii lotniczej w przypadku kupna biletu u zagranicznego przewoźnika lotniczego. Zmiany te uwzględniają propozycję zgłoszoną przez Zrzeszenie Agentów IATA w Polsce.

W przypadku podatnika podlegającego ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, do składanego rocznego zeznania podatkowego PIT konieczne jest dołączenie certyfikatu rezydencji, który stwierdza fakt, że podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w innym państwie.

Otrzymaliśmy od naszego zagranicznego kontrahenta certyfikat rezydencji. Nie ma on jednak zakreślonego żadnego okresu ważności. Księgowa poinformowała nas, że w takim przypadku, w związku ze zmianą przepisów, certyfikat ten będzie ważny tylko przez dwanaście miesięcy i tylko przez ten okres będziemy mogli go uwzględniać przy rozliczeniach podatkowych tego kontrahenta. Poradziła, żebyśmy poprosili o nowy certyfikat z wyznaczonym dłuższym okresem ważności, jeśli nie chcemy być zmuszeni do ponawiania prośby o kolejny certyfikat co dwanaście miesięcy. Czy rzeczywiście przepisy uległy takiej niekorzystnej zmianie?

Nasz kontrahent zagraniczny dostarczył nam certyfikat rezydencji niezawierający okresu jego ważności. Wiemy, że po zmianie przepisów możemy uwzględniać ten certyfikat przy poborze podatku od wypłat dokonywanych na jego rzecz przez okres dwunastu miesięcy od dnia wydania tego dokumentu. Na ostatnim spotkaniu kontrahent zdradził nam, że w najbliższych miesiącach planuje przeniesienie swojej siedziby do innego kraju. Czy jeśli tak się stanie jeszcze przed upływem wskazanego w ustawie dwunastomiesięcznego okresu, to powinniśmy zażądać dostarczenia nam nowego certyfikatu?

Jeden z naszych kontrahentów zagranicznych nie poinformował nas o zmianie siedziby firmy i nie dostarczył nam aktualnego certyfikatu rezydencji, więc z tego powodu przy poborze podatku przez pewien czas wciąż stosowaliśmy poprzedni certyfikat. Jednak zanim otrzymaliśmy formalne zawiadomienie o tej zmianie i nowy certyfikat, kontrahent zaczął już zamieszczać zmienione dane adresowe na fakturach. Czy w takim przypadku nasza odpowiedzialność za ewentualne uszczuplenia podatkowe też jest wyłączona?

Prawidłowy certyfikat rezydencji wydany osobie fizycznej jest dokumentem, w którym zagraniczna administracja podatkowa potwierdza rezydencję podatkową danej osoby fizycznej, czyli posiadanie przez nią miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium danego kraju. Jest to równoznaczne z traktowaniem takiej osoby w tym państwie jako podlegającej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.