W wielu przypadkach rodziny osób zaginionych lub osób, których nie można było z zidentyfikować, miały problem z otrzymaniem zasiłku pogrzebowego. Dotychczas o zasiłek pogrzebowy można było wystąpić w ciągu 12 miesięcy od śmierci osoby, po której świadczenie przysługiwało. Oznaczało to, że zasiłek pogrzebowy przepadał, w przypadku, kiedy nie udało się odnaleźć albo zidentyfikować zwłok danej osoby, w ciągu 12 miesięcy.
Lekarz lub jednostki ścigania nie potwierdzały, że zmarłym jest ten, którego bliscy występują o zasiłek pogrzebowy. Nie można było się starać o zasiłek bez aktu zgonu.
Obecnie podstawą do skorzystania z zasiłku będzie zaświadczenia wydane przez policję lub prokuraturę. Prawo do świadczenia będzie też można udokumentować odpisem zupełnym aktu zgonu. Oznacza to, że zupełny akt zgonu lub zaświadczenie z policji będzie wystarczające do otrzymania zasiłku pogrzebowego w ciągu 12 miesięcy od daty sporządzenia tego dokumentu. Rodziny zmarłych, których zwłok nie udało się odnaleźć lub osób, których nie zidentyfikowano, będą mogły złożyć wniosek o zasiłek pogrzebowy w ciągu roku od sporządzenia aktu zgonu.
Nie będzie istotna data śmierci, ale data wystawienia aktu zgonu. Akt zgonu może być wystawiony znacznie później niż rok od śmierci, gdy już zostaną odnalezione lub zidentyfikowane zwłoki.
Jeżeli zgłoszenie wniosku o zasiłek pogrzebowy w terminie 12 miesięcy od śmierci będzie niemożliwe z powodu późniejszego odnalezienia zwłok lub zidentyfikowania osoby zmarłej, prawo do zasiłku pogrzebowego wygasa po upływie 12 miesięcy od daty sporządzenia aktu zgonu.
Dla kogo zasiłek pogrzebowy
Zasiłek pogrzebowy przysługuje wyłącznie osobie, która pokryła koszty pogrzebu w razie śmierci:
- ubezpieczonego,
- osoby pobierającej emeryturę lub rentę,
- osoby, która w dniu śmierci nie miała ustalonego prawa do emerytury lub renty, lecz spełniała warunki do jego uzyskania i pobierania,
- osoby pobierającej zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, zasiłek macierzyński lub zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia,
- członka rodziny ubezpieczonego oraz osoby pobierającej emeryturę i rentę.
Członkami rodziny są natomiast:
- dzieci własne,
- dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione,
- dzieci przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności inne dzieci, w tym również w ramach rodziny zastępczej,
- wnuki i rodzeństwo,
- małżonek (wdowa i wdowiec),
- rodzice.
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. nr 39, poz. 353 z późn. zm.)