Świadczenie to ma charakter opiekuńczy. Jego celem jest częściowe pokrycie wydatków związanych z opieką nad osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji.
Zobacz także: Kto może otrzymać świadczenie opiekuńcze?
Osoby uprawnione
Zasiłek przysługuje ściśle określonym osobom:
1) niepełnosprawnemu dziecku;
2) osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
3) osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, ale tylko wówczas, gdy niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia.
4) osobie, która ukończyła 75 lat
Zobacz także: Komu przysługuje zasiłek pielęgnacyjny
Inne świadczenia za granicą
Jednak żadnej z wyżej wymienionych osób zasiłek nie zostanie przyznany, jeśli członkom ich rodzin przysługują za granicą inne świadczenia na pokrycie wydatków związanych z pielęgnacją niesamodzielnych osób. Nie dotyczy to sytuacji, gdy przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.
Zasiłek pielęgnacyjny a dodatek pielęgnacyjny
Otrzymanie zasiłku pielęgnacyjnego wyklucza pobieranie dodatku pielęgnacyjnego. Należy pamiętać, iż są to dwa niezależne od siebie świadczenia.
Zobacz również: Zasiłek pielęgnacyjny a dodatek pielęgnacyjny
Wysokość zasiłku
Wysokość zasiłku pielęgnacyjnego wynosi 153,00 zł miesięcznie niezależnie od dochodu na osobę w rodzinie.
Czas trwania prawa do zasiłku
Prawo do zasiłku ustalane jest począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, do końca okresu zasiłkowego. Ustala się je na czas nieokreślony. Wyjątkami są sytuacje wydania orzeczeń o niepełnosprawności lub orzeczeń o stopniu niepełnosprawności na czas określony. W takim przypadku prawo do zasiłku ustala się do ostatniego dnia miesiąca, w którym ma upłynąć termin ważności orzeczenia.
Jeżeli w okresie trzech miesięcy, licząc od dnia wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, zostanie złożony wniosek o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego, prawo to ustala się począwszy od miesiąca, w którym złożono wniosek o ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności.
Utrata ważności orzeczenia o niepełnosprawności
W przypadku utraty ważności orzeczenia o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności i ponownego ustalenia niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności stanowiącego kontynuację poprzedniego orzeczenia, prawo do świadczeń rodzinnych uzależnionych od niepełnosprawności ustala się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin ważności poprzedniego orzeczenia, jeżeli osoba spełnia warunki uprawniające do nabycia tych świadczeń oraz złożyła wniosek o ustalenie:
1) niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności w terminie miesiąca od dnia utraty ważności poprzedniego orzeczenia i
2) prawa do zasiłku pielęgnacyjnego uzależnionego od niepełnosprawności w terminie trzech miesięcy od dnia wydania orzeczenia.
Wniosek
Aby uzyskać zasiłek, osoba uprawniona lub jej przedstawiciel ustawowy musi wystąpić z odpowiednim wnioskiem. Z uwagi na fakt, że osobami, którym przysługuje świadczenie, są zwykle ludzie starsi bądź ciężko chorzy, sąd ustanawia dla nich opiekuna prawnego. W przypadku ukończenia 18 roku życia uprawniony do zasiłku obowiązany jest do udzielenia przedstawicielowi ustawowemu pełnomocnictwa do działania w jego imieniu, chyba że składa wniosek samodzielnie.
Osoba ubiegająca się o zasiłek składa:
1) wniosek o zasiłek pielęgnacyjny,
2) kopię dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby uprawnionej,
3) kopię orzeczenia o niepełnosprawności w przypadku dziecka do lat 16,
4) kopię orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności lub orzeczenia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ze wskazaniem daty powstania niepełnosprawności w przypadku osoby w wieku powyżej 16 lat,
5) zaświadczenie z instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie, że pobyt osoby uprawnionej do zasiłku pielęgnacyjnego i udzielane jej świadczenia nie są w całości lub w części finansowane z budżetu państwa lub z Narodowego Funduszu Zdrowia – w przypadku przebywania osoby uprawnionej do zasiłku pielęgnacyjnego w takiej instytucji.
Dołączone do wniosku kopie dokumentów powinny być uwierzytelnione przez notariusza lub instytucję, która je wydała, albo pracodawcę na podstawie ich oryginałów.
Polecamy również serwis: Notariusz
Właściwość
Prawo do zasiłku pielęgnacyjnego ustala wójt, burmistrz, prezydent miasta lub kierownik ośrodka pomocy społecznej właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o zasiłek. Jeżeli za uprawnionego działa opiekun prawny, dla którego właściwa jest inna gmina, gminą, do której należy zgłosić się z wnioskiem pozostaje gmina podopiecznego.
Zobacz także: Zasiłek pielęgnacyjny Vademecum
Wypłata zasiłku
Zasiłek wypłacany jest osobie uprawnionej, chyba że jest ona niepełnoletnia albo pełnoletnia, lecz nie posiada zdolności do czynności prawnych. W tych przypadkach wypłacany jest jednemu z rodziców, opiekunowi prawnemu, innej osobie reprezentującej uprawnionego albo małżonkowi. W tym celu potrzebny jest wniosek wymienionych osób.
Zobacz również: Kto ma prawo do zasiłku pielęgnacyjnego?
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (ostatnia zmiana: Dz.U. z 2011 r., Nr 205, poz. 1212)