Prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy nabywają, na równi z pracownikami, osoby wykonujące pracę nakładczą i osoby odbywające służbę zastępczą. Inni ubezpieczeni nie mają prawa do tego wynagrodzenia i w związku z tym zasiłek chorobowy przysługuje im od pierwszego dnia niezdolności do pracy.
Wynagrodzenie to przysługuje za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy i wypłacane jest w wymiarze 80% wynagrodzenia, obliczanego na zasadach stosowanych przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Przy czym nie ma do tego wynagrodzenia zastosowania ograniczenie podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.
Jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, pracownikowi przysługuje od pierwszego dnia zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego, a nie wynagrodzenie przewidziane w Kodeksie pracy.
Okres 33 dni, bądź 14 dni niezdolności do pracy ustala się sumując okresy niezdolności do pracy osoby ubezpieczonej w ciągu roku kalendarzowego. Bez znaczenia są przerwy pomiędzy tymi okresami oraz ilość pracodawców u których dana osoba pracowała. Dodaje się kolejno przypadające dni choroby, za które wypłacono w danym roku wynagrodzenie.
Od 34/15 dnia niezdolności do pracy pracownikom przysługuje prawo do zasiłku chorobowego.
Przepisy regulujące 14-dniowy okres wynagrodzenia chorobowego osób po 50 roku życia zostały wprowadzone od 1 lutego 2009 r.
Jeżeli nieprzerwana niezdolność do pracy przypada na przełomie roku kalendarzowego, a 31 grudnia pracownik ma jeszcze prawo do wynagrodzenia, to od 1 stycznia zachowuję nadal do niego prawo, ale okres 33/14 dni jest od nowa liczony, od 1 stycznia. Natomiast w przypadku, kiedy 31 grudnia pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego, to od 1 stycznia nadal przysługuje mu zasiłek chorobowy za okres tej nieprzerwanej niezdolności do pracy.
Pracownik zatrudniony od 1 stycznia 2008. na 3/4 etatu był niezdolny do pracy z powodu choroby od 3 do 16 lutego (14dni). Za ten okres wypłacono mu wynagrodzenie. Od 10 marca podjął dodatkową pracę u drugiego pracodawcy, w wymiarze 1/4 etatu. 12 lipca pracownik kolejny raz zachorował, a jego niezdolność do pracy trwała do 1 sierpnia (21 dni). Prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy będzie przysługiwało pracownikowi za łączny okres 33 dni: od 3 do 16 lutego u pierwszego pracodawcy oraz od 12 lipca do 30 lipca u obydwu pracodawców. Natomiast od 31 lipca pracownik będzie miał prawo do zasiłku chorobowego z tytułu obu zatrudnień.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974r, Kodeks pracy