Ekspert odpowiada:
Podstawa zasiłku chorobowego, przysługującego w trakcie ubezpieczenia jest ustalana na podstawie średnich zarobków z 12 miesięcy poprzedzających chorobę. Wysokość zasiłku chorobowego to 80% tak wyliczonej podstawy, pomniejszonej o 13,71% składek finansowanych ze środków ubezpieczonego. A więc w okresie, kiedy trwa zatrudnienie, świadczenia chorobowe zależą wprost od naszych przychodów.
Natomiast wysokość zasiłku chorobowego wypłacanego już po ustaniu zatrudnienia jest ograniczona przepisami. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego nie może być bowiem wyższa niż kwota wynosząca 100% przeciętnego wynagrodzenia. Kwotę tę ustala się miesięcznie, poczynając od 3 miesiąca kwartału kalendarzowego, na okres 3 miesięcy, na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego dla celów emerytalnych (mówi o tym art. 46 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa).
Przeciętne wynagrodzenie w czwartym kwartale 2009 r. wynosiło 3243,60 zł.
A więc ZUS, ustalając kwotę zasiłku, przysługującego Pani od momentu zakończenia zatrudnienia, słusznie obniżył wysokość świadczenia. Przyjął jako podstawę zasiłku kwotę przeciętnego wynagrodzenia, a nie uprzednio wyliczone zarobki, które były wyższe od tej kwoty. Ograniczenie podstawy jest zgodne z przepisami i ma zastosowanie do zasiłku chorobowego oraz ewentualnego świadczenia rehabilitacyjnego.
Zobacz również serwis: Zasiłki