Zasiłek przysługujący pracownikowi, który korzysta ze zwolnienia od pracy z powodu działania siły wyższej
REKLAMA
REKLAMA
- Siła wyższa - zwolnienie przysługujące pracownikowi
- Wymiar zasiłku, który przysługuje pracownikowi korzystającemu ze zwolnienia z powodu działania siły wyższej
- Wysokość zasiłku, jeżeli pracownikowi przysługują zmienne składniki wynagrodzenia
Siła wyższa - zwolnienie przysługujące pracownikowi
REKLAMA
Jak wynika z przepisów zawartych w art. 148¹ § 1 Kodeksu pracy, pracownikowi przysługuje w ciągu roku kalendarzowego zwolnienie od pracy, w wymiarze 2 dni albo 16 godzin, z powodu działania siły wyższej w pilnych sprawach rodzinnych spowodowanych chorobą lub wypadkiem, jeżeli jest niezbędna natychmiastowa obecność pracownika.
REKLAMA
Co istotne, w trakcie trwania tego zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, jednak w wysokości połowy zwykłego wynagrodzenia. Ten nowy rodzaj zwolnienia od pracy obowiązuje od 26 kwietnia 2023 r., w wyniku nowelizacji Kodeksu pracy z 9 marca 2023 r. Zobacz: Dodatkowe 2 dni urlopu z powodu działania siły wyższej. Jak w praktyce skorzystać?
Wymiar zasiłku, który przysługuje pracownikowi korzystającemu ze zwolnienia z powodu działania siły wyższej
Jedną z kwestii dotyczących zasad korzystania ze zwolnienia z powodu działania siły wyższej jest wysokość zasiłku, który przysługuje pracownikowi korzystającemu z tej możliwości prawnej. Otóż, jak wskazuje w swoich wyjaśnieniach Zakład Ubezpieczeń Społecznych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku pracownikowi należy przyjąć stałe miesięczne wynagrodzenie pracownika wynikające z umowy.
W przypadku gdy poza stałym wynagrodzeniem wynikającym z umowy o pracę pracownikowi przysługują zmienne składniki wynagrodzenia, należy je przyjąć po uzupełnieniu, zgodnie z zasadą opisaną w art. 37 ust. 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (ustawa zasiłkowa) oraz w punkcie 286 komentarza ZUS do tego aktu prawnego.
Wysokość zasiłku, jeżeli pracownikowi przysługują zmienne składniki wynagrodzenia
Zgodnie z art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej, w przypadku gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie, które ubezpieczony będący pracownikiem osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi:
- wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości;
- wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które ubezpieczony będący pracownikiem był obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby 1 dzień;
- kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości, wypłacona za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u pracodawcy, u którego przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli ubezpieczony będący pracownikiem nie osiągnął żadnego wynagrodzenia.
Jak wskazuje ZUS, wynagrodzenie miesięczne zmienne, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował cały miesiąc, ustala się:
REKLAMA
1) poprzez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni, w których zostało ono osiągnięte i pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik był obowiązany przepracować w danym miesiącu – jeżeli przepracował choćby jeden dzień,
2) przyjmując kwotę zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości wypłaconej za ten miesiąc pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku w zakładzie pracy, w którym przysługuje zasiłek
chorobowy – jeżeli pracownik nie osiągnął w danym miesiącu żadnego wynagrodzenia.
Przykład: Pracownik jest zatrudniony od 1 października i otrzymuje wynagrodzenie zmienne. Zachorował 23 października i był niezdolny do pracy przez okres 9 dni. Pracownik ma prawo do świadczeń z tytułu choroby od pierwszego dnia niezdolności do pracy. Za okres pierwszych 4 dni niezdolności do pracy zachowywał prawo do wynagrodzenia, a za pozostałych 5 dni ma prawo do zasiłku chorobowego. W tym miesiącu pracownik miał obowiązek przepracować 22 dni, przepracował 16 dni i jego przychód za ten miesiąc wyniósł 1.540 zł. Wynagrodzenie, które pracownik ten osiągnąłby, gdyby pracował wszystkie dni robocze, wynosi 1.827,10 zł (1.540 zł – 211,13 zł = 1.328,87 zł; 1.328,87 zł : 16 dni x 22 dni) i to wynagrodzenie stanowi podstawę wymiaru zasiłku. Kwota 211,13 zł stanowi kwotę potrąconych składek na ubezpieczenia społeczne, finansowanych ze środków pracownika (łącznie 13,71% z kwoty 1.540 zł).
Ustawa z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2023 r. poz. 2780)
Komentarz ZUS do ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - wybrane zagadnienia
REKLAMA
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat