Odwołanie jest ważnym pismem w procesie ubiegania się o orzeczenie o niepełnosprawności. Może ono dotyczyć różnych elementów orzeczenia, m.in. punktu 7. W jakim terminie wnosi się takie odwołanie i do jakiego organu? Oto najważniejsze informacje o pkt 7 i przykładowy wzór pisma.
- Co trzeba wiedzieć o odwołaniu od orzeczenia o niepełnosprawności? 5 ważnych faktów
- Niezdolność niepełnosprawnego dziecka: samoobsługa, poruszanie się, komunikacje. Odwołanie a pkt 7. Jak napisać? [Przykład i Wzór]
- Jak napisać odwołanie? Prosty przykładowy wzór pisma
Co trzeba wiedzieć o odwołaniu od orzeczenia o niepełnosprawności? 5 ważnych faktów
- Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia o niepełnosprawności;
- Pismo należy wnieść do wojewódzkiego zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności (WZON), ale za pośrednictwem powiatowego zespołu (PZON). W praktyce oznacza to, iż odwołanie składamy w zespole powiatowym.
- PZON, który wydał orzeczenie, prześle odwołanie wraz z aktami sprawy do WZON w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania. Jeżeli PZON uzna, że odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie, wyda orzeczenie, w którym uchyli lub zmieni zaskarżone orzeczenie;
- W postępowaniu odwoławczym przed wojewódzkim zespołem w sprawach o ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności stosuje się odpowiednio tryb postępowania przed powiatowym zespołem;
- Od orzeczenia wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności służy odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Odwołanie do sądu wnosimy w terminie 30 dni od dnia doręczenia orzeczenia za pośrednictwem wojewódzkiego zespołu, który wydał orzeczenie.
Niezdolność niepełnosprawnego dziecka: samoobsługa, poruszanie się, komunikacje. Odwołanie a pkt 7. Jak napisać? [Przykład i Wzór]
Przedmiotem odwołań rodziców zarówno do WZON, jak i do sądów często jest punkt 7 orzeczenia o niepełnosprawności. Wskazanie to dotyczy konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.
Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie definiuje zakresu tego pojęcia. Pomocne może się tu okazać rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 lutego 2002 r. w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia. W myśl tych przepisów jednym z kryteriów przy ustalaniu niepełnosprawności stanowi niezdolność do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, takich jak: samoobsługa, samodzielne poruszanie się, komunikowanie z otoczeniem, powodujące konieczność zapewnienia stałej opieki lub pomocy, w sposób przewyższający zakres opieki nad zdrowym dzieckiem w danym wieku. Z kolei do stanów chorobowych, które uzasadniają konieczność stałej opieki lub pomocy dziecku, należą wady wrodzone i schorzenia o różnej etiologii prowadzące do niedowładów, porażenia kończyn lub zmian w narządzie ruchu, upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie się.
„Również w przypadku osób poniżej 16 roku życia, nie mających żadnych schorzeń, uwidacznia się pewna zależność od otoczenia także w sferze potrzeb podstawowych takich jak samoobsługa (np. przygotowanie sobie posiłku) lub komunikowanie się . Trzeba zatem dodatkowo odróżniać potrzebę zapewnienia tym osobom pewnej opieki lub pomocy (w potocznym tego słowa znaczeniu zwłaszcza tzw. Opieki prawnej) ze względu na wiek i związaną z tym niedojrzałość, od pomocy i opieki potrzebnej z uwagi na schorzenia tych osób, które obniżają w stopniu znacznym zdolność radzenia sobie w sytuacjach, w których ich zdrowi rówieśnicy poradziliby sobie bez większych problemów. Z tego również względu konieczność zapewnienia opieki lub pomocy w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji trzeba ograniczać jedynie do przypadków, w których owa niesamodzielność dotyczy w sposób oczywisty podstawowej sfery egzystencji tych osób, a więc czynności samoobsługowych, przemieszczania się lub komunikowania się z otoczeniem, tj. tych czynności, które dla osób zdrowych w tym wieku nie powinny nastręczać trudności, wymagających udzielenia im wsparcia ze strony innej osoby” – podkreślił sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie (sygn. akt VI U 89/18).
W odwołaniu zatem najlepiej w sposób szczegółowy opisać sytuację dziecka związaną z codziennym funkcjonowaniem np. w domu, w szkole, wśród rówieśników. Poza konkretnymi opisami warto wskazywać na dowody takie jak np. dokumentacja lekarska. Przykładowo, w przypadku dziecka z zespołem Aspergera mogą wystąpić problemy z werbalnym sygnalizowaniem potrzeb, niekiedy zachowania nieprzewidywalne czy nieadekwatne do danego wieku. Może to skutkować koniecznością zapewnienia mu pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób, który przewyższa wsparcie potrzebne dziecku w danym wieku.
Jak napisać odwołanie? Prosty przykładowy wzór pisma
Poniższy wzór ma jedynie charakter przykładu, nie służy do wypełniania. Należy pamiętać, aby takie pismo sporządzić samodzielnie z uwzględnieniem konkretnej sytuacji.
…………………………………….
(Miejscowość, data)
………………………………
………………………………
(imię i nazwisko, adres)
działający/a w imieniu małoletniej/go
………………………………
………………………………
(dane dziecka)
Wojewódzki Zespół do Spraw
Orzekania o Niepełnosprawności
w ………………………………
za pośrednictwem
Miejskiego/Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności
w ………………………………
ODWOŁANIE
od orzeczenia Miejskiego/Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w …………………z dnia ………………………o numerze ……..…, z wnioskiem o zmianę tego orzeczenia w zakresie ………………………………………………………………………………………….
(np. wskazania, okresu na jaki wydano orzeczenie itp.)
UZASADNIENIE
Nie zgadzam się z zaskarżonym orzeczeniem, ponieważ ………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
(własnoręczny podpis)
Załączniki:
1) …
2) …
3) …
Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (j. t. Dz. U. z 2024 r., poz. 44; ost. zm. Dz. U. z 2024 r., poz. 1165);
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (j. t. Dz. U. z 2021 r., poz. 857);
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 lutego 2002 r. w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia (Dz. U. z 2002 r., nr 17, poz. 162; ost. zm. Dz. U. z 2009 r., poz. ).