Ograniczenie możliwości pobierania świadczenia pielęgnacyjnego
Zastępca RPO Stanisław Trociuk prosi minister rodziny i polityki społecznej Marlenę Maląg o stanowisko co do podjęcia stosownych działań prawodawczych
Rzecznik wielokrotnie wskazywał na konieczność wyeliminowania ograniczeń w uzyskaniu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego przez osoby faktycznie sprawujące opiekę nad niepełnosprawnym członkiem bliskiej rodziny z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. A do RPO wciąż wpływają pisma w sprawie nieobjęcia pomocą państwa opiekunów uprawnionych do świadczeń emerytalno-rentowych.
26 czerwca 2019 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok (sygn. akt SK 2/17) co do art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Uznał go - w zakresie, w jakim świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy - za niezgodny z art. 71 ust. 1 zdanie drugie w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji.
Trybunał podkreślił, że „ograniczenie możliwości pobierania świadczenia pielęgnacyjnego przez opiekuna, który ma ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, ale jednocześnie pracy tej nie podejmuje z uwagi na sprawowanie opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem, stanowi przejaw niewłaściwego zinterpretowania przez ustawodawcę nałożonego nań konstytucyjnego obowiązku wsparcia osób i rodzin w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwienia im życia w warunkach odpowiadających godności człowieka".
Według TK „sytuacja faktyczna oraz prawna opiekunów mających ustalone prawo do renty, lecz rezygnujących z dalszego zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną (...) wskazuje na podobieństwo ich sytuacji do sytuacji opiekunów, którzy są zdrowi i nie mają tym samym prawa do renty, lecz również rezygnują z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną. (...) Wyłączenie przez ustawodawcę możliwości uzyskania przez opiekuna-rencistę świadczenia pielęgnacyjnego, a przez to również obarczenie rodziny osoby niepełnosprawnej kosztami związanymi z opieką nad osobą niepełnosprawną oraz pozbawienie w tym zakresie niepełnosprawnego członka rodziny pomocy socjalnej, stanowi nieproporcjonalne i nieuzasadnione różnicowanie".
Art. 17 ust. 5 pkt 1 lit.a u.o.ś.r w tym zakresie utracił moc 9 stycznia 2020 r. Dotychczas nie podjęto jednak działań dla realizacji wyroku TK.
Świadczenie EWK
Problem tylko częściowo rozwiązała ustawa z 29 października 2021 r. o świadczeniu wyrównawczym dla osób uprawnionych do wcześniejszej emerytury z tytułu opieki nad dziećmi wymagającymi stałej opieki. Osoby uprawnione do wcześniejszej emerytury na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki (tzw. EWK), w kwocie niższej niż wysokość świadczenia pielęgnacyjnego, mogą uzyskać dodatkowe wsparcie w wysokości różnicy pomiędzy kwotą świadczenia pielęgnacyjnego a świadczenia emerytalno-rentowego.
Ta słuszna i długo wyczekiwana regulacja objęła jednak bardzo wąską grupę opiekunów z prawem do emerytury/renty. Poza zakresem działania ustawa pozostawiła opiekunów uprawnionych do świadczeń emerytalno-rentowych, którzy dysponują innym niż EWK symbolem świadczenia. Bez znaczenia jest, że ich rola opiekuńcza jest taka sama, otrzymywane świadczenia są niższe niż świadczenie pielęgnacyjne, sprawują opiekę nad niepełnosprawnym dorosłym już dzieckiem.
Tacy opiekunowie pozostają poza systemem wsparcia państwa z racji sprawowania przez nich faktycznej opieki nad bliskimi z niepełnosprawnością w stopniu znacznym. W ocenie RPO nie da się tego pogodzić z zasadą sprawiedliwości. Realizacja konstytucyjnego obowiązku wsparcia osób i rodzin w zaspokojeniu niezbędnych potrzeb i umożliwienia im życia w godnych warunkach wymaga stworzenia efektywnego mechanizmu wsparcia finansowego tej grupy opiekunów.
Celem Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych jest ochrona i zapewnienie pełnego i równego korzystania z praw człowieka i podstawowych wolności przez osoby z niepełnosprawnościami na równi ze wszystkimi innymi obywatelami. Z uwagi na fakt, że osoba z niepełnosprawnością jest pośrednim beneficjentem świadczenia pielęgnacyjnego, kwestia uprawnienia do świadczenia pozostaje w ścisłym związku z realizacją założeń Konwencji.