Najpierw zasiłek chorobowy
Uprawnieniem pracownika, który obowiązkowo podlega ubezpieczeniu chorobowemu jest prawo do zasiłku chorobowego, w razie niezdolności do pracy. Zasiłek chorobowy pracownik może otrzymywać przez maksymalnie 182 dni. W przypadku niezdolności spowodowanej gruźlicą, lub gdy niezdolność do pracy wystąpi w czasie ciąży zasiłek chorobowy można pobierać przez okres 270 dni.
Polecamy: Darowizny, testamenty, spadki (PDF)
Jeśli pracownik nadal jest chory może liczyć po tym okresie na świadczenie rehabilitacyjne.
Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego
Po upływie okresu pobierania zasiłku chorobowego pracownik niezdolny do pracy może liczyć na świadczenie rehabilitacyjne. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje jedynie, gdy dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy.
Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej niż przez 12 miesięcy. O potrzebie przyznania świadczenia rehabilitacyjnego orzeka lekarz orzecznik ZUS.
W przypadku, kiedy 12 miesięcy nie jest okresem wystarczającym do powrotu do pełnej zdolności do pracy, chory może liczyć na rentę z tytułu niezdolności do pracy
Po zasiłku chorobowym i świadczeniu rehabilitacyjnym możliwa jest renta z tytułu niezdolności do pracy.
Zobacz także dział: Świadczenie rehabilitacyjne
Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy
Jeśli zdarzy się sytuacja, że osoba pobierająca świadczenie rehabilitacyjne - mimo wcześniejszym dobrych rokowań - pozostaje nadal niezdolna do pracy, może wystąpić do ZUS o przyznanie jej renty z tytułu niezdolności do pracy.
W celu uzyskania renty chory musi złożyć do ZUS wniosek o przyznanie świadczenia wraz z niezbędnymi dokumentami. Podstawowym dokumentem niezbędnym przy ubieganiu się o rentę jest wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy, na formularzu ZUS Rp-1. Chory ubiegający się o rentę powinien złożyć ponadto:
- dokument stwierdzający datę urodzenia,
- zaświadczenie o stanie zdrowia wystawione przez lekarza prowadzącego leczenie,
- wywiad zawodowy dotyczący charakteru i rodzaju pracy,
- dokumentację medyczną oraz inne dokumenty mające znaczenie dla wydania orzeczenia o niezdolności do pracy,
- dowody potwierdzające przebyte okresy składkowe, nieskładkowe,
- dowody potwierdzające wysokość zarobku stanowiącego podstawę wymiaru świadczeń.
Pracownik może liczyć na pomoc pracodawcy przy ubieganiu się o rentę. Pracodawca ma obowiązek przygotowania, za zgodą pracownika, wniosku o rentę oraz do złożenia wniosku do ZUS, na 30 dni przed ustaniem prawa do świadczenia. Pracodawca ma również obowiązek współdziałać z pracownikiem w gromadzeniu dokumentacji niezbędnej do przyznania renty.
Zobacz także dział: Renta inwalidzka
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz. 636)
Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2004 r., Nr 39, poz. 353)