Zasiłek chorobowy
Zasiłek chorobowy przysługuje pracownikowi z powodu choroby powstałej w czasie ubezpieczenia chorobowego. Pracownicy należą do tej grupy osób, które podlegają ubezpieczeniu chorobowemu obowiązkowo. Pracownikom prawo do zasiłku chorobowego co do zasady przysługuje po okresie wyczekiwania, czyli po minimalnym czasie podlegania ubezpieczeniu chorobowemu. W przypadku pracowników okres ten wynosi 30 dni. Jednak określona grupa pracowników ma prawo do zasiłku już od pierwszego dnia ubezpieczenia, między innym mają do tego prawo pracownicy, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10- letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego. W każdym przypadku, jeśli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy pracownik ma prawo do zasiłku już od pierwszego dnia ubezpieczenia. Przy ustalaniu prawa do zasiłku chorobowego dowodem stwierdzającym czasową niezdolność do pracy z powodu choroby jest zaświadczenia lekarskie.
Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy nie dłużej jednak niż przez 182 dni. W przypadku, kiedy niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży zasiłek przysługuje nie dłużej niż przez 270 dni.
Zasadą, jest że miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 80 proc. podstawy wymiaru zasiłku. Miesięczny zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu wynosi 70 proc. podstawy wymiaru zasiłku. Na zasiłek w wysokości 100 proc. podstawy zasiłku można liczyć, jeśli niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży, gdy niezdolność powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów oraz gdy niezdolność
powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy. A podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego pracownikowi stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Zobacz także: Komu i na jakich zasadach przysługuje zasiłek chorobowy
Świadczenie rehabilitacyjne
Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego jest powiązane z prawem do zasiłku. Osoba niezdolna do pracy z powodu choroby w pierwszej kolejności może liczyć na zasiłek chorobowy, a dopiero później na świadczenie rehabilitacyjne. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje pracownikowi, który po wyczerpaniu okresu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokuje odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Orzeka o tym orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Świadczenie rehabilitacyjne wynosi 90 proc. podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres pierwszych trzech miesięcy oraz 75 proc. podstawy za pozostały okres. W przypadku, gdy niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży świadczenie przysługuje w wysokości 100 proc. podstawy zasiłku chorobowego.
Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego oraz do urlopu dla poratowania zdrowia.
Zobacz także: Kiedy przysługuje świadczenie rehabilitacyjne
Zasiłek wyrównawczy
Zasiłek wyrównawczy przysługuje pracownikowi ze zmniejszoną sprawnością do pracy, wykonującemu prace w zakładowym lub międzyzakładowym ośrodku rehabilitacji zawodowej lub u pracodawcy na wyodrębnionym stanowisku pracy, dostosowanym do potrzeb adaptacji lub przyuczenia do określonej pracy, jeśli jego miesięczne wynagrodzenie osiągane podczas rehabilitacji jest niższe od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.
O potrzebie przeprowadzenia rehabilitacji zawodowej orzeka wojewódzki ośrodek medycyny pracy lub lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Zasiłek wyrównawczy przysługuje przez okres rehabilitacji zawodowej. Zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem a miesięcznym wynagrodzeniem osiągniętym za prace w warunkach rehabilitacji zawodowej.
Zasiłek wyrównawczy nie przysługuje pracownikowi uprawnionemu do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego.
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1999 r. Nr 60 poz. 636)