Tak. Powinni Państwo zapewnić pracownikom minimalną stawkę za godzinę w wysokości 8,5 euro. Jednak minimum płacowe nie dotyczy wszystkich zatrudnionych. Takiego obowiązku nie ma w stosunku m.in. do praktykantów i osób długotrwale bezrobotnych - przez okres 6 miesięcy oraz pracowników, których wynagrodzenie ustalają układy zbiorowe pracy - do 31 grudnia 2016 r. Od 1 stycznia 2017 r. minimalne wynagrodzenie obejmie wszystkie grupy zatrudnionych, bez żadnych ograniczeń.
Pierwszeństwo przed stosowaniem ustawy o niemieckim minimalnym wynagrodzeniu mają przepisy ustawy o delegowaniu pracowników, ustawy o wynajmie pracowników tymczasowych i przyjęte na ich podstawie rozporządzenia oraz powszechnie obowiązujące układy zbiorowe pracy, jeżeli wysokość minimalnych stawek branżowych wynikających z tych przepisów jest ustalona na poziomie co najmniej minimalnego wynagrodzenia.
Zobacz serwis: Zarobki
Prawo do minimalnej stawki mają niemieccy pracownicy i osoby oddelegowane do pracy w Niemczech, np. Polacy zatrudnieni na podstawie przepisów Kodeksu pracy oraz wykonujący umowy zlecenia lub o dzieło. Minimalne wynagrodzenie nie dotyczy osób realizujących zadania służbowe na terenie Niemiec w ramach delegacji.
Minimalna płaca nie dotyczy też praktykantów. Zgodnie z ustawą o niemieckim minimalnym wynagrodzeniu za pracę, za praktykanta uważa się osobę, która wykonuje faktycznie, według określonych wytycznych przez ograniczony czas, określone działania w celu nabycia praktycznej wiedzy i doświadczenia, aby przygotować się do zawodu. Nie dotyczy to kształcenia zawodowego w rozumieniu ustawy o kształceniu zawodowym albo porównywalnego z nim wykształcenia praktycznego. Za pracowników nie są uznawani m.in. praktykanci odbywający:
- obowiązkową praktykę na podstawie prawa oświatowego, regulaminu kształcenia, prawa o szkolnictwie wyższym albo w ramach kształcenia w wyższej szkole zawodowej,
- praktykę poniżej 3 miesięcy w celu ukierunkowania się w danym zawodzie albo w celu przyjęcia na wybrane studia,
- praktykę poniżej 3 miesięcy podczas trwania edukacji zawodowej lub studiów, jeśli praktykant nie odbywał wcześniej praktyki.
Prawa do minimalnej stawki przez pierwszych 6 miesięcy od ponownego zatrudnienia nie nabędą również pracownicy, którzy bezpośrednio przed zatrudnieniem byli długotrwale bezrobotni. Według § 18 ust. 1 III księgi niemieckiego Kodeksu prawa socjalnego, za długotrwale bezrobotnych uważa się osoby pozostające bez pracy co najmniej rok. Okresu bezrobocia nie przerywa aktywizacja osób bezrobotnych w formie np. udziału w szkoleniach, a także czas choroby lub innej bierności zawodowej trwającej do 6 tygodni.
Zobacz: Umowa o pracę
Załóżmy, że Maria C. od pierwszego dnia zatrudnienia na podstawie umowy zlecenia, tj. od 1 lutego 2015 r., została oddelegowana do pracy w Niemczech. Zleceniobiorczyni będzie wynagradzana stawką godzinową. Bezpośrednio przed podjęciem zatrudnienia przez ponad 2 lata była osobą bezrobotną, zarejestrowaną w pup w Polsce. W tej sytuacji zleceniodawca Marii C. może ustalić w jej umowie stawkę za godzinę w niższej wysokości niż ustawowe minimum. Takie ustalenie będzie wiążące najpóźniej do 31 lipca 2015 r.
W okresie przejściowym, tj. do 31 grudnia 2016 r., pierwszeństwo w zakresie ustalania płacy minimalnej będą miały zbiorowe układy pracy reprezentatywnych stron układów zbiorowych, jeśli są wiążące dla wszystkich pracodawców wchodzących w zakres umowy zbiorowej, mających siedzibę w kraju lub za granicą, a także ich pracowników. Od 1 stycznia 2017 r. uregulowania odbiegające w tym zakresie muszą przewidywać wynagrodzenie za pracę w wysokości przynajmniej 8,50 euro brutto za godzinę. Dotyczy to odpowiednio pracowników delegowanych i tymczasowych.