Kara aresztu
Kara aresztu jest najdotkliwszą karą za wykroczenie.
Jak sama nazwa wskazuje, kara aresztu ma charakter kary izolacyjnej i jej stosowanie ograniczone jest do określonych przypadków. Kara aresztu (art. 19 kodeksu wykroczeń) trwa najkrócej 5, a najdłużej 30 dni i wymierza się ją w dniach.
Ograniczenie wolności
Kara ograniczenia wolności (art. 20 i kolejne kodeksu wykroczeń) jest karą nieizolacyjną o charakterze niemajątkowym polegającą na tym, że sprawca pozostaje na wolności.
Ciążą na nim pewne obowiązki:
- nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu;
- jest obowiązany do wykonywania pracy wskazanej przez sąd;
- ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary. Obowiązek wykonywania określonej pracy polega na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w odpowiednim zakładzie pracy, placówce służby zdrowia, opieki społecznej, organizacji lub instytucji niosącej pomoc charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej w wymiarze od 20 do 40 godzin.
Wobec sprawcy, który jest zatrudniony, organ orzekający, zamiast wykonywania wskazanej pracy, może orzec potrącenie od 10 do 25 % wynagrodzenia za pracę na rzecz Skarbu Państwa albo na cel społeczny wskazany przez organ orzekający. W tym okresie ukarany nie może rozwiązać bez zgody sądu stosunku pracy. Miejsce, czas, rodzaj lub sposób wykonywania obowiązku pracy, określa sąd po wysłuchaniu ukaranego. Przy wymierzaniu kary ograniczenia wolności, organ orzekający może zobowiązać ukaranego do:
- naprawienia w całości albo w części szkody wyrządzonej wykroczeniem;
- przeproszenia pokrzywdzonego.
Kara grzywny
Kara grzywny (art. 24 k.w.) jest karą majątkową wymierzaną od 20 do 5 000 zł za wykroczenie. Dodatkowo, może być ona wymierzona obok innej kary, jeżeli sprawca dopuścił się wykroczenia w celu osiągnięcia korzyści majątkowych i orzeczono wobec niego karę aresztu.
Kara nagany
Ostatnia już kara, nagana (art. 18 pkt 4 k.w. i art. 36 k.w.), jest karą najłagodniejszą. Ma ona charakter swoistego potępienia moralnego sprawcy za popełnione wykroczenie. Naganę można orzec wtedy, gdy ze względu na charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy należy przypuszczać, że zastosowanie tej kary jest wystarczające do wdrożenia go do poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego. Nie można natomiast orzec nagany za wykroczenie o charakterze chuligańskim.
Podstawa prawna: art. 18 kodeksu wykroczeń.
Zobacz serwis: Wykroczenia