Andrzej Olechowski urodził się w Krakowie w 1947r. Jest doktorem nauk ekonomicznych Ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie (obecnie SGH) a w roku 1979 uzyskał tytuł doktora.
Początkowo Andrzej Olechowski nie angażował się w politykę. Był menadżerem zespołu Trzy Korony, konferansjerem i dziennikarzem muzycznym.
W latach 70. I 80. działał w sekretariacie Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju . Był członkiem Niezależnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Pod koniec lat 80. Związał się z władzami PRL. Pełnił funkcje w NBP oraz Ministerstwie Współpracy z Zagranicą. Brał udział w obradach okrągłego stołu po stronie rządowej.
W wolnej Polsce nadal zajmuje się finansami i gospodarką. Jest wiceprezesem NBP a w rządze Jana K. Bieleckiego wiceministrem w Ministerstwie Współpracy z Zagranica. W rządzie Jana Olszewskiego jest ministrem finansów. Podaje się jednak do dymisji. Oficjalnie składa urzad wraz z całym gabinetem.
W tym też czasie wychodzi na jaw agenturalna przeszłość Olechowskiego. Sam kandydat przyznaje się do współpracy z wywiadem PRL w okresie gdy przebywał za granicą. Twierdzi, że jego kontakty ograniczały się do spraw gospodarczych.
W 1993 z inicjatywy Lecha Wałęsy zaczyna tworzyć Bezpartyjny Blok Wspierania Reform. Ugrupowanie mające stanowić zaplecze polityczne prezydenta.
W rządzie Waldemara Pawlaka pełnił urząd ministra Spraw Zagranicznych, dzięki nominacji Lecha Wałęsy. W krótkim czasie zrzeka się funkcji w BBWR i zaczyna tworzyć Ruch Stu. Tę ostatnią formację opuszcza po akcesie Ruchu Stu do AWS w 1997 r.
Do polityki wraca w 2000 roku. Startuje wtedy w wyborach prezydenckich. Uzyskuje w nich niezły wynik 17% głosów i zajmuje drugie miejsce wyprzedzając Mariana Krzaklewskiego.
Zobacz też: Wybory prezydenckie 2010
Po sukcesie wyborczym przystępuje do budowy partii. Wraz z Maciejem Płażyńskim i Donaldem Tuskiem zakłada Platformę Obywatelską. Niue startuje z ramienia PO ani do Sejmu ani do Senatu. Podejmuje natomiast próbę objęcia prezydentury Warszawy. Przegrywa jednak z Lechem Kaczyńskim i Markiem Balickim.
W 2009 r. występuje z Platformy Obywatelskiej i zostaje Przewodniczącym Rady Programowej Stronnictwa Demokratycznego. W tym tez roku ogłasza chęć wystartowania w wyborach prezydenckich.
Zobacz też: Głosowanie przez pełnomocnika