Praca więźnia a prawo do spaceru

Więzień nie miał codziennego spaceru, bo w tym czasie.... pracował

• Więzień nie mógł korzystać z codziennego spaceru - jego cela chodził na niego wtedy, gdy on pracował, a uniemożliwiono mu spacerowanie w  innym czasie
• Rzecznik Praw Obywatelskich uznał jego skargę za zasadną

Polecamy: Przeciwdziałanie praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu

Pan Wojciech poskarżył się Rzecznikowi, że w okresie, gdy przebywał w Areszcie Śledczym w O. - i był w tej jednostce zatrudniony - nie mógł korzystać z codziennych spacerów.

Dzielił on wtedy celę z skazanymi niepracującymi. Była ona przypisana do IX grupy spacerowej, która korzystała ze spacerów w godzinach, gdy osadzony przebywał w pracy. Pracę wykonywał od 6.00 do 13.00 lub od 9.00 do 14.00 i od 16.00 do 18.00. Osadzony powinien być przypisany do V grupy spacerowej, w której byli  inni zatrudnieni skazani - odbywający spacer od 15.00 do 16.00. 

W ocenie RPO administracja aresztu powinna była podjąć działania w celu skutecznego zapewnienia osadzonemu możliwości spaceru. 

Rzecznik uznał, że plan spacerów w Areszcie Śledczym w O. nie był skonstruowany w sposób, który gwarantowałby panu Wojciechowi realizację prawa do spaceru.  

Dlatego zwrócił się do organów więziennictwa o zapewnienie pełnej realizacji takiego prawa zatrudnionych skazanych.

IX.517.1243.2018