Wnioski o unieważnienie orzeczeń wydanych w PRL

Przygotowanie wniosków to inicjatywa Ministra Sprawiedliwości Krzysztofa Kwiatkowskiego. O dotychczas podjętych w tym zakresie działaniach Minister rozmawiał z Prezesem Instytutu Pamięci Narodowej – dr Łukaszem Kamińskim. Tematem spotkania było m.in. usprawnienie procedury rozpatrywania wniosków.
Do tej pory najwięcej wniosków trafiło do następujących sądów okręgowych: w Katowicach – 243,Gdańsku – 96, Krakowie – 74.

Przypomnijmy, na podstawie art. 2 ust 1 zd. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, stwierdzenie nieważności orzeczenia uznaje się za równoznaczne z uniewinnieniem.

Zobacz: Głośne sprawy

Na podstawie wniosku Ministra Sprawiedliwości Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie postanowił uznać za nieważny wyrok b. Sądu Okręgu Warszawskiego z dnia 31 lipca 1946 r. (sygn. Akt 0539/46), skazujący Barbarę Niemczuk za popełnienie przestępstwa określonego w art. 8 Dekretu z dnia 16 listopada 1945 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (Dz. U. Nr 53, poz. 300) na karę śmierci. Barbara Niemczuk została uznana winną tego, że w czasie od połowy grudnia 1945 r. do kwietnia 1946 r. w Radomsku, działając na szkodę Państwa Polskiego, w zmowie ze swoją koleżanką przekazała nielegalnej organizacji „Konspiracyjne Wojsko Polskie” wiadomość stanowiącą tajemnicę wojskową.

Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie w postanowieniu za bezsprzeczne uznał, że zarówno Barbara Niemczuk, jak i jej koleżanka – Kazimiera Mielczarek współpracowały z organizacją niepodległościową, jaką było „Konspiracyjne Wojsko Polskie”, a tym samym prowadziły działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. Z tych względów wyrok z 1946 r. uznano za nieważny.

Zobacz pełną treść artykułu: TK: Tajemnica handlowa może być ograniczona ze względu na ochronę praw twórców