Przywróceniu podlegają terminy ustawowe, których początek i treść wyznacza ustawa. W treści pisma należy uprawdopodobnić, że występują okoliczności uzasadniające złożenie wniosku o przywrócenie terminu a więc, że niedotrzymanie terminu nie wynikało z winy strony. Jednocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać „zaległej” czynności procesowej. Spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek sąd odrzuci.
Przywrócenie nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie pociąga za sobą ujemnych dla strony skutków procesowych tzn. nie wpływa negatywnie na sytuację strony w procesie.
Zobacz: Odpowiedzialność za długi dzieci
Wniosek należy złożyć w ciągu tygodnia od czasu ustania przeszkody uniemożliwiającej dokonanie czynności w terminie. Po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w wypadkach wyjątkowych.
Postanowienie o przywróceniu terminu może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana.
Niedopuszczalne jest przywrócenie terminu do złożenia środka odwoławczego od wyroku orzekającego unieważnienie małżeństwa lub rozwód albo ustalającego nieistnienie małżeństwa, jeżeli choćby jedna ze stron zawarła po uprawomocnieniu się wyroku nowy związek małżeński.
Zgłoszenie wniosku o przywrócenie terminu nie wstrzymuje postępowania w sprawie ani wykonania orzeczenia. Sąd może jednak, stosownie do okoliczności, wstrzymać postępowanie lub wykonanie orzeczenia w konkretnej sprawie. W razie uwzględnienia wniosku możliwe jest natychmiastowe przystąpienie do rozpoznania sprawy.
Zobacz serwis: W sądzie