Postanowienia są orzeczeniami sądu w postępowaniu procesowym, wydawanymi w sprawach pobocznych. Nie rozstrzygają one sprawy co do istoty sprawy. Funkcję tę pełnią wyroki oraz nakazy zapłaty.
O ile środkiem odwoławczym od wyroków będzie apelacja, o tyle postanowienia sądu są zaskarżane zażaleniem.
Kiedy można wnieść zażalenie
Zgodnie z art. 394 Kodeksu postępowania cywilnego zażalenia wnosi się do sądu drugiej instancji na postanowienia sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie.
Przykładem takiego orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, będzie postanowienia o odrzuceniu pozwu.
Należy odróżnić odrzucenie pozwu od oddalenia. To drugie jest rozstrzygnięciem co do istoty sprawy, a sąd orzeka w formie wyroku lub nakazu zapłaty. Oddalając powództwo sąd nie uznaje roszczeń powoda za uzasadnione. Z kolei odrzucenie jest orzeczenie nie orzekającym co do istoty sprawy i jest wydawane w formie postanowienia. Odrzucając pozew sąd wskazuje, iż z określonych przyczyn nie jest możliwe prowadzenie postępowania i zakończenie go merytorycznym rozstrzygnięciem. Sąd odrzuci pozew jeżeli stwierdzi, że o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa jest w toku lub została już prawomocnie osądzona.
Na tej podstawie będzie zaskarżalne zażaleniem również postanowienie o umorzeniu postępowania .
Zobacz również serwis: W sądzie
Postanowienia nie kończące postępowania
Oprócz wszystkich postanowień kończących postępowanie w sprawie zażalenie może być wniesione również od określonych postanowień, które nie kończą postępowania w sprawie. To samo dotyczy również zarządzeń przewodniczącego.
Listę takich postanowień wymienia art. 394 Kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z tym przepisem zażalenie można wnieść m.in. na orzeczenia w przedmiocie odmowy odrzucenia wniosku, nadania wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności, skazanie świadka na grzywnę, czy też zawieszenie postępowania i odmowę podjęcia zawieszonego postępowania.
Zobacz również: