Przedawnienie roszczeń
Zgodnie z przyjętą w prawie cywilnym zasadą niemal każde roszczenie majątkowe przedawnia się (art. 117 § 1 Kodeksu cywilnego). Przy wekslach dotyczy to zarówno roszczeń ze stosunku stanowiącego podstawę wystawienia weksla (stosunek podstawowy), jaki i tego powstałego na skutek podpisania i wydania weksla (stosunek wekslowy).
Zobacz: Weksel in blanco, czyli sposób na ograniczenie ryzyka
W obu wypadkach sąd uwzględnia przedawnienie na zarzut dłużnika. Jeżeli dłużnik w procesie nie podniesie zarzutu przedawnienia, to sąd mimo upływu terminu przedawnienia wyda orzeczenie zasądzające.
W prawie wekslowym (pw) przedawnienie zostało uregulowane w sposób niepełny i inaczej niż w kodeksie cywilnym. To pierwsze określa terminy przedawnienia (art. 71 pw) oraz jego skutki (art. 76 pw), w zakresie zaś jego zawieszenia i przerwania odsyła do kodeksu cywilnego (art. 72 pw). Podstawowa różnica między tymi regulacjami sprowadza się do skutków prawnych upływu terminu przedawnienia.
Zobacz serwis: Umowy
Podstawowa różnica między przedawnieniem z kodeksu cywilnego a z prawa wekslowego dotyczy skutków upływu jego terminu. W wyniku przedawnienia roszczenia wekslowego wygasa zobowiązanie zawarte w wekslu. Po upływie terminu przedawnienia wierzyciel nie może już dochodzić zapłaty z weksla. Nie musi to jednak oznaczać dla niego utraty wszelkich roszczeń wobec dłużnika. Wierzycielowi pozostają do wyboru dwie strategie procesowe - roszczenie ze stosunku podstawowego lub roszczenie z bezpodstawnego wzbogacenia.
Stosunek podstawowy to stosunek prawny między wierzycielem a dłużnikiem, czyli np. umowa. Wystawienie weksla oznacza, że powstaje nowy stosunek, czyli stosunek wekslowy.
PEŁNY ARTYKUŁ znajdziesz na serwisie Windykacja