Definicję konsumenta zawiera art. 221 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z nim za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.
Fakt, iż osoba fizyczna zawierająca umowę najmu dokonuje tego nie w związku ze swoją działalnością gospodarczą lub zawodową nie oznacza jednak jeszcze, że dysponuje uprawnieniami konsumenta. Niezbędne jest jeszcze, by drugą stroną umowy najmu był przedsiębiorca, dla którego wynajmowanie lokali stanowi przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej.
Zobacz serwis: Prawa konsumenta
Co daje status konsumenta
To, czy najemca posiada status konsumenta jest istotną kwestią z punktu widzenia zawierania w umowach niedozwolonych klauzul umownych, które prowadzą do rażącej dysproporcji uprawnień i obowiązków stron. Zgodnie z art. 3851 Kodeksu cywilnego postanowienia umowy zawieranej z konsumentem, które nie są uzgodnione z nim indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają jego interesy.
POBIERZ WZORY: Umowy najmu i dzierżawy
Uprawnienia, które wynikają z tego przepisu nie przysługują najemcy, który nie posiada statusu konsumenta. Oznacza to, iż tylko konsument ma możliwość wystąpić do sądu z odpowiednim powództwem, które ustali, iż dana klauzula jest niedozwolona.
Umowa najmu zawarta z osobą, która nie jest przedsiębiorcą uniemożliwia skorzysta z przepisów dotyczących niedozwolonych klauzul umownych.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.