Oświadczenie drugiej stronie woli zawarcia umowy stanowi ofertę, jeżeli określa istotne postanowienia tej umowy, a jeżeli oferent nie oznaczył w ofercie terminu, w ciągu którego oczekiwać będzie odpowiedzi, oferta złożona w obecności drugiej strony albo za pomocą środka bezpośredniego porozumiewania się na odległość przestaje wiązać, gdy nie zostanie przyjęta niezwłocznie; złożona w inny sposób przestaje wiązać z upływem czasu, w którym składający ofertę mógł w zwykłym toku czynności otrzymać odpowiedź wysłaną bez nieuzasadnionego opóźnienia. (art. 66. § 1 KC).
Uznanie propozycji za ofertę
Oświadczenie woli zawarcia umowy może być uważane za ofertę tylko wtedy, gdy ma charakter stanowczej propozycji, to znaczy sformułowanej w taki sposób, że do zawarcia umowy wystarcza bezwarunkowe „tak” oblata. Każde oświadczenie woli odpowiadające wymaganiom art. 66 § 1, tj. będące skierowaną do drugiej strony stanowczą propozycją zawarcia umowy, obejmujące minimalną jej treść, należy uznać za ofertę, bez względu na to, czy określenie „oferta” zostało użyte, czy też nie (tak SN w uzasadnieniu zasady prawnej uchwalonej przez skład 7 sędziów z 28 września 1990 r., III CZP 33/90, Lexpolonica nr 302230, OSNCP 1/91, poz. 3).
Istotne postanowienia umowy
Chwilę złożenia oferty indywidualnemu adresatowi określa się według zasad wymienionych w art. 61 § 1 Oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Ażeby oświadczenie woli oferenta mogło być uznane za ofertę, musi określać co najmniej istotne postanowienia umowy, której zawarcie oferent proponuje.
Przez „istotne postanowienia” rozumieć należy elementy przedmiotowo istotne proponowanej umowy, charakteryzujące i indywidualizujące umowę. Istotne postanowienia umowy to te postanowienia, które pozwalają na identyfikację prawną danego typu umowy. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 19 kwietnia 2007 r. I CSK 17/2007 LexPolonica nr 1909767. W przypadku umów nazwanych (uregulowanych przez obowiązujące przepisy prawa) chodzi o tzw. przedmiotowo istotne elementy umowy.
Przykład
Przedmiotowo istotnymi składnikami np. umowy najmu jest przedmiot umowy, a zatem lokal oraz cena, którą w przypadku umowy najmu stanowić będzie umówiony czynsz. W odniesieniu do ceny wystarczające jest, aby pomimo nieokreślenia ceny w sposób ścisły w treści umowy dało się ją oznaczyć przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności towarzyszących zawarciu umowy (por. J. Skąpski [w:] „System prawa cywilnego. Prawo zobowiązań - część szczegółowa” Wrocław 1976 r. str. 49.