Poręczenie to umowa, przez którą poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie, na wypadek gdyby nie wykonał go dłużnik.
POBIERZ WZÓR: Umowa poręczenia
Jaka musi być forma poręczenia?
Umowa poręczenia pod rygorem nieważności powinna zostać zawarta na piśmie i tylko w takiej formie jest ważna.
Kto jest stroną umowy poręczenia?
Stronami umowy poręczenia są: poręczyciel i wierzyciel, który zawarł umowę pożyczki z dłużnikiem.
Dłużnik nie jest stroną umowy poręczenia. Dłużnik nie musi wyrazić zgody na zawarcie umowy poręczenia, nie musi nawet wiedzieć o zawarciu takiej umowy. Umowa poręczenia może zostać zawarta nawet wbrew jego woli
Stronami umowy poręczenia mogą być wszelkie podmioty prawa cywilnego (osoby fizyczne i osoby prawne).
Po każdej stronie umowy poręczenia może wystąpić jedna lub więcej osób działających wspólnie albo osobno.
Co jest przedmiotem umowy poręczenia?
Przedmiotem poręczenia może być każde zobowiązanie dłużnika bez względu na jego źródło (np. umowa, jednostronna czynność prawna) oraz bez względu na to, czy jest to zobowiązanie pieniężne czy niepieniężne.
Można poręczyć za całe zobowiązanie albo za jego część, a nawet w umowie ograniczyć odpowiedzialność poręczyciela tylko do pewnej określonej wielkości. Przedmiotem poręczenia może być dług, który już jest wymagalny (który już należy spłacić) bądź jeszcze nie jest wymagalny.
Co jest gdy dłużnik nie płaci?
Jeżeli dłużnik nie płacić swojego zobowiązania wtedy wierzyciel może dochodzić roszczeń od poręczyciela. Odpowiada on wtedy nie tylko za dług za który poręczył ale również za odsetki, kary umowne, koszty sądowe.