Obowiązująca od 18 grudnia 2011 r. ustawa z 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2011 r. nr 126, poz. 715 ze zm.) nie określa maksymalnego kosztu kredytu. Jej przepisy pozwalają jedynie określić całkowity koszt konkretnego kredytu.
Kredytodawców obowiązuje zwłaszcza art. 359 Kodeksu cywilnego. Przewiduje on, że odsetki maksymalne nie mogą wynieść więcej niż czterokrotność stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego (w grudniu 2011 r. było to 24%). Koszty odsetek nie są jednak jedynym kosztem kredytu. Oprócz tego kredytodawca może pobierać od kredytobiorcy wiele innych opłat związanych z taką umową. Od 18 grudnia 2011 r. nie ma już ograniczeń co do wielkości opłat i prowizji w stosunku do kwoty kredytu, ale do ograniczenia ich wysokości mają się przyczynić szczegółowe obowiązki informacyjne kredytodawców, dzięki czemu łatwiej jest porównywać oferty i znajdować te z niskimi kosztami kredytu.
Zobacz również: Rodzaje kredytów
Uwaga! Obowiązująca do 18 grudnia 2011 r. ustawa z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2001 r. nr 100, poz. 1081 ze zm.) określała wysokość maksymalnego oprocentowania, które mogła pobrać instytucja finansowa oraz sumy wszystkich kwot prowizji i opłat. Stara ustawa nie określała więc co prawda maksymalnego kosztu kredytu, ale w praktyce był on ograniczony m.in. przez ustalenie maksymalnego limitu prowizji i opłat (z kilkoma niewielkimi wyjątkami).
Podobnie jak to jest i teraz maksymalne oprocentowanie kredytu nie mogło przekroczyć – w skali roku – czterokrotności poziomu stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego. Ponadto stara ustawa przewidywała ograniczenie wysokości pobieranych opłat i prowizji. Zgodnie z art. 7a starej ustawy łączna kwota wszystkich opłat, prowizji oraz innych kosztów związanych z zawarciem umowy (np. opłaty przygotowawczej) nie mogła przekraczać 5% kwoty udzielonego kredytu. Górny limit opłat nie odnosił się jednak do niektórych znaczących wydatków związanych z kredytem konsumenckim – chodziło m.in. o koszty ubezpieczenia kredytu oraz koszty ustanowienia zabezpieczeń jego spłaty. Kosztów tych nie uwzględniało się przy obliczaniu pięcioprocentowego górnego limitu opłat i prowizji.
Polecamy serwis: Umowy